Aurelio Antuña: «Galicia depende en exceso do leite líquido para envasar marca branca»
ECONOMÍA
Este directivo defende que o acordo lácteo do 2015 serviu para dar maior estabilidade de prezos ao sector
04 dic 2018 . Actualizado ás 18:20 h.A presenza da francesa Lactalis en Galicia remóntase a comezos dos setenta coa compra dunha pequena queixaría. En 1990 creouse a fábrica de Vilalba, e no 2010 fixéronse coa planta que tiña Puleva en Nadela. O asturiano Aurelio Antuña é quen dirixe a empresa en España.
-Vostedes son a compaña que máis leite recolle en Galicia...
-Si, somos o primeiro comprador. A metade do que adquirimos en España ao ano, aproximadamente uns 1.000 millóns de litros, é en Galicia. E comprámolo a uns 1.500 produtores. Recollemos o 20 % do leite galego, e nos últimos tres anos sumamos 240 gandeiros novos.
-Para que cre que serviu o acordo lácteo asinado en setembro do 2015?
-Para dar unha maior estabilidade: o mercado europeo significouse por un gran variabilidade nos prezos, pero aquí houbo menos. E iso a pesar de estar nun sector no que hai poucas certezas e escasa visibilidade.
-O leite no campo debe pagarse a un valor que faga sostible unha granxa e iso moitas veces non ocorre...
-Iso depende da oferta e a demanda, da evolución do consumo. É certo que desde a firma do acordo os prezos non subiron tanto como en Europa, pero permaneceron estables, sen grandes baixadas, como as do centro de Europa no 2016. A nós gustaríanos que o valor en orixe fose máis alto, pero non depende de nós.
«Gustaríanos que o valor [do leite] en orixe fose máis alto, pero non depende de nós»
-Por que a materia prima págase en orixe máis barata na comunidade galega que no resto?
-Galicia depende en exceso do leite líquido, e do leite líquido vendido para envasar marca branca. Esta é, para min, a principal explicación. Non responde a motivos xeográficos nin aos custos do transporte. Este é un dos problemas que ten a cadea de valor do leite en Galicia.
-Vostedes non fan marca branca?
-Unha parte moi pequena: a nosa vocación é facer marcas propias, produtos con valor.
-Os gandeiros din que o acordo lácteo non serviu para moito e que o leite se segue utilizando como reclamo no lineal de venda...
-Os prezos seguen sendo baixos, e deberían ser máis altos. Pero antes de setembro do 2015 era doado ver o brik de marca branca a 0,45 euros; hoxe non adoita estar por baixo dos 57 ou 58 céntimos. Xa que logo, algo se avanzou. Eu creo que habería que pór o foco noutras cousas.
-Por exemplo?
-Fálase do leite líquido que entra de fóra como un factor que abarata os prezos. Pero en realidade entra moi pouca. O que si chega, e moito, é queixo, un queixo de escaso valor engadido, a prezos de derriba, e que exportan grandes cooperativas do centro e do norte de Europa. Aquí si que existe un problema.
-En relación coa cadea de valor, en España segue habendo un problema de transparencia. Sábese como retribúe a industria ao gandeiro, pero non como paga a distribución ás industrias...
-Os valores sobre como se paga a materia prima no campo, a información que se dá, son prezos medios, non datos dun contrato particular entre un produtor e unha empresa. Nós cos nosos gandeiros temos contratos cuxa duración é dun ano en máis do 90 % dos casos. Cando é menor, é porque o produtor non quere. En todos eles, a evolución do prezo está referenciada a un conxunto de variables que, entre outras cousas, toma como punto de partida o prezo media que publica o FEGA en Galicia. É dicir, nós pagamos na contorna do 100 % do que retribúe o mercado nesta comunidade.
-Nesta autonomía hai unha figura que son os primeiros compradores, os intermediarios entre o produtor e a industria. Que opina deles?
-Nós non traballamos con eles. Recollemos directamente o leite. A verdade é que non entendo moi ben cal é a súa función no mercado, máis aló dalgún momento no que poidan liberar excedentes.
«Sempre cumprimos de forma escrupulosa coa legalidade»
En setembro do 2015, en pleno conflito do sector lácteo, algunhas empresas de distribución decidiron subir dous céntimos o prezo no lineal de venda para que as industrias o repercutisen sobre os gandeiros. Lactalis foi unha das que se opuxo e por este motivo ten aberto un conflito xudicial con Unións Agrarias.
-En que fase está este caso?
-Pouco podemos dicir, atópase en fase de resolución, sub iudice. Nós sempre dixemos que iamos respectar o acordo lácteo do 2015, e así o manifestamos desde o principio. Tamén deixamos moi claro que este punto, o dos dous céntimos, contravenía os principios da libre competencia e púñanos nunha situación de dificultade ante a CNMC. Por iso dixemos que non podiamos facer iso. Así o cremos e así o creemos. Nós cumprimos escrupulosamente coa legalidade, e non fixemos ningunha apropiación indebida de nada. Nós dedicamos a parte dos nosos ingresos ao compromiso que tiñamos cos gandeiros.
-Que retos ten Lactalis en Galicia?
-É un mercado estratéxico para nós e polo que apostamos. Temos dúas fábricas, 350 empregados directos e un equipo comercial, inspectores. Nos últimos cinco anos investimos 40 millóns na mellora das instalacións industriais en Galicia, en gañar capacidade. Desde o punto de vista comercial, a estratexia non se diferencia da do resto de España: queremos seguir traballando en produtos que respondan as necesidades e ás esixencias dos consumidores, e que nos permitan estar nunha mellor situación respecto da competencia de produtos de marca branca.