Nadia Calviño: «Expor un enfrontamento entre a xente e os bancos non é intelixente»

Nadia Calviño (A Coruña, 1968) foi a fichaxe estrela de Pedro Sánchez para convencer Bruxelas e aos mercados de que é de fiar, de que o seu Goberno cumprirá coas sacrosantas regras comunitarias. Galega de nacemento, exerce como tal. Arrincarlle un si ou un non é misión imposible. Chegou da Comisión Europea o 7 de xuño e é probable que volva a finais do 2019 como comisaria española. Responde á galega, sorrindo.

-As novas previsións de Bruxelas confirman que España segue sendo a potencia que máis crece, pero tamén constatan que a Comisión non se cre os Orzamentos do Goberno no referido ao déficit. Agardaban este pau?

-É unha avaliación preliminar segundo a información dispoñible neste momento. Que haxa previsións distintas non o describiría como que non llos creen. España está nunha situación relativamente especial porque non puidemos enviar un anteproxecto de lei de Orzamentos, senón un plan sen ter os Orzamentos adoptados, con algunhas medidas en estado nin sequera de anteproxecto de lei, como son os impostos. Por iso a Comisión tivo en conta as nosas previsións, e é un signo positivo.

-Na presentación das contas dixeron que cos Orzamentos vixentes, e sen facer nada, o déficit sería do 2,2 %. Vostedes fixárono no 1,8 % e Bruxelas di agora que será do 2,1 %. Créenllos?

-O noso plan orzamentario prevé unha redución do déficit público substancial, un superávit primario no 2019, unha redución e axuste estrutural… E parécenos que isto é o que España necesita. Se finalmente debemos afrontar unha prórroga orzamentaria, o resultado sería un déficit e unha débeda pública maiores. Insisto, eu non diría que non llos creen.

-Respecto ao salario mínimo, Bruxelas advirte que se poden perder ata 80.000 empregos, unha preocupación compartida polo Banco de España.

-A subida do salario mínimo vén negociando desde hai tempo e é fundamental para o peche das fendas sociais e de sexo que hai no noso país. O 70 % de quen o cobran son mulleres. Trátase dunha medida social importante para recuperar dereitos. Ademais, non debe ser vista como algo illado, xa que o Goberno vai impulsar un plan de choque con medidas a favor, por exemplo, do emprego xuvenil. O noso obxectivo é que estas medidas teñan un impacto neutro sobre o crecemento e a creación de emprego.

-Fálase moito de ingresar, pero pouco de recortar o gasto.

-Subir os impostos é unha medida politicamente impopular que ningún Goberno quere adoptar. Pero neste momento de crecemento, e dados os desequilibrios herdados en materia de déficit e débeda, a política responsable é a que obriga a facer ese axuste estrutural. Respecto ao gasto, hai que lembrar que un 60 % destínase a sanidade, educación e políticas sociais, así que pedir recortes de gasto resulta gratuíto. Este tipo de chamadas doados a recortar o gasto deben ser respondidas cunha pregunta moi clara: recortar en que. O importante en última instancia, e a Comisión sábeo, é a determinación do Goberno de facer un axuste estrutural e evitar a situación que vivimos nos últimos anos.

-Cando a Comisión e os seus socios do Eurogrupo pregúntanlle se terán Orzamentos, que responde ?

-Explícolles cal é a situación política e trasládolles a nosa vontade de aprobar uns Orzamentos que son os que España necesita.

-Iso é un si ou un non?

-Témolos ben informados sobre como vai evolucionando a situación, e é o que seguiremos facendo.

-Xa comezaron a abonar a idea dunha prórroga orzamentaria gobernando a golpe de decreto, pero Pablo Iglesias dixo que ou Orzamentos ou eleccións. Realmente ve factible aguantar con ese desgaste ata o 2020?

-Estamos decididos a facer todo o posible por axuntar as vontades e lograr as maiorías necesarias para que haxa novos Orzamentos. É a prioridade, o plan A, o único escenario en que traballa o Goberno. A prórroga está prevista polo ordenamento xurídico, non sería a primeira vez que sucede, pero se só se prorrogan os gastos comprometidos polo anterior Goberno e non se poden levar a cabo os axustes estruturais polo lado dos ingresos, atoparémonos cun déficit público superior no 2019 e unha menor redución da débeda pública. Non é o desexable nin desde o punto de vista social nin desde o da ortodoxia fiscal.

-A decisión do Tribunal Supremo sobre o imposto de actos xurídicos documentados é a peor que se podía ter tomado, mesmo desde a óptica dos bancos?

-Non son quen para valorar as decisións xudiciais, que todos debemos respectar. O importante é a rapidez e a determinación coa que actuou o Goberno para establecer un marco normativo que garanta a seguridade xurídica.

-Rapidez, determinación… e populismo? Moitos lle achacan ter actuado a golpe de titular cando hai máis de dúas décadas que os partidos non fixeron nada.

-En absoluto é unha medida populista. O que fixo o Goberno é responder de forma decidida e resolver un problema. Escoitar á sociedade non é populismo.

-Este tributo non existe en moitos países da UE e nos que o hai págao o banco. Suprimilo nunca foi unha opción?

-Trátase dun imposto que existiu durante décadas sen que se xerou este tipo de problemas. É un imposto que flúe ás arcas das comunidades autónomas e son elas as que deben responder se están dispostas a eliminar un recurso co que se financian servizos como a educación ou a sanidade. Debemos evitar pór en risco o financiamento, sobre todo agora.

-Preocúpalle esta sorte de barra libre instalada para arremeter contra a banca, tendo en conta que é un sector extremadamente sensible para a economía?

-Expor as cuestións como un enfrontamento entre os cidadáns e os bancos non é intelixente e tampouco responde á realidade, porque o sector financeiro canaliza o crédito a familias e empresas. Hai que lograr un equilibrio e, sobre todo, garantir a protección dos intereses dos cidadáns, especialmente dos máis vulnerables.

«Non hai ningunha decisión tomada sobre o destope das pensións»

Dicía un dos seus antecesores, Pedro Solbes, que os ministros de Economía son os encargados de lembrar que os Reis Magos son os pais.

-Cantas veces tivo que explicar no Consello de Ministros que os nenos non veñen de París, senón de Bruxelas?

-É importante cumprir cos nosos compromisos. É clave e non hai ningunha dúbida de que o Goberno está comprometido con ese obxectivo. Pero o noso compromiso coa disciplina fiscal non é só porque o esixan as normas comunitarias, senón porque creemos que o progresista é minimizar os 30.000 millóns de euros que cada ano pagamos en intereses da débeda, para destinar este diñeiro a educación, sanidade ou innovación.

-Nunha recente visita a Londres criticou a reforma laboral, pero tamén defendeu «unha parte» e anunciou que preservarán o «corazón» dela. As súas palabras provocaron un silencio incómodo no PSOE e Podemos xa lle sinalou oficialmente como a poli mala do Goberno.

-Sorprendeume moito esa controversia, porque no tema da regulación laboral dixen exactamente o mesmo que a ministra Valerio desde o primeiro día. É dicir, que hai aspectos que deben ser axustados para evitar a deterioración das condicións laborais, pero que non se trata tanto de mirar atrás e facer unha contrarreforma como de mirar cara a adiante e elaborar o Estatuto dos Traballadores do século XXI. E todo iso nun contexto de compromiso do Goberno coa negociación colectiva.

-Falando da ministra de Traballo, aprobarán o destope das cotizacións máximas?

-Non hai ningunha decisión tomada neste sentido. Valerio puxo amais da mesa distintas opcións e haberá que ver que é o que se decide finalmente.

-O Goberno foi moi criticado polas súas contradicións, sobre todo no relato económico.

-É chocante como se queren buscar contradicións entre persoas que din o mesmo, pero con distintas palabras ou matices. É o natural, non somos un Goberno de robots, nin seguimos un guion absolutamente predeterminado.

-Por certo, cantas veces arrepentiuse de aceptar o cargo?

-Ningunha [sorrí].

-Di a rumoroloxía que vostede será a nova comisaria española tras as eleccións europeas.

-[Segue sorrindo]. Fai seis meses non pensaba que ía ser ministra española. Hai anos que aprendín a non facer plans.

---

---

---