Valeriano Gómez: «Noutras subidas do salario mínimo non se destruíu emprego»
ECONOMÍA
Antigo afiliado a UGT, o exministro de Traballo defende que as pensións se vinculen ao IPC e a outras variables
16 oct 2018 . Actualizado ás 07:50 h.O 29 de setembro do 2010, Valeriano Gómez (Xaén, 1957) acudiu en Madrid á manifestación que convocaran os sindicatos contra a reforma laboral de Zapatero . Un mes despois, o presidente socialista nomeouno ministro de Traballo, no que se considerou como un achegamento do Goberno ás centrais de traballadores. Foi afiliado a UGT , e entre o 2004 e o 2006 ocupou a Secretaría Xeral de Emprego.
-Entendo que non botará de menos o ministerio...
-Nada. A xente cre que isto é unha actividade agradable, e hai momentos bos, pero non é un lugar no que descansar.
-Que opina vostede do acordo entre o PSOE e Podemos?
-Transcende o ámbito estritamente orzamentario. E vai moito máis alá. Respecto do seu contido, non son unhas contas difíciles de cumprir: abandona a austeridade na perspectiva do gasto e incrementa os ingresos. E o máis importante, inclúe unha redución do déficit. Xa que logo, non é un orzamento expansivo.
-Pareceralle ben a Bruxelas?
-Non hai grandes razóns para pensar que puidese haber unha valoración negativa.
-No PP hai voces que advirten que se lle entregou a economía a Podemos e que pronto seremos Venezuela...
-Ese tipo de afirmacións é mellor non telas en conta porque se invalidan por si mesmas.
- Pablo Casado si dixo que se aumenta o gasto, e en consecuencia, crecerá o paro...
-Isto é unha esaxeración impropia dun partido que gobernou en España, como é o PP. Insisto: non se aumenta o gasto apelando ao déficit senón cun crecemento dos ingresos. España é un dos países con menor presión fiscal do mundo desenvolvido, e de Europa. E isto non é razoable. A media europea está nun 45 % de presión fiscal en proporción ao PIB, cando aquí é do 38 %. Eses sete puntos de diferenza implicarían un ingreso adicional de 70.000 millóns. Convén matizar moito as palabras.
-Vostede lembrará que, ao final da súa última lexislatura, Zapatero volveu de Bruxelas emendando todo o que defendera antes, e cun cartafol de recortes debaixo do brazo. En que se diferencian o PP e o PSOE?
-Estes Orzamentos evidencian que non somos iguais. E que hai outra forma de actuar na saída da crise. Coa presión fiscal sobre o PIB, coa sanidade, coa necesidade de que o gasto social recupere o pulso perdido.
-Podemos dixo que a subida do salario mínimo non a tería aceptado o PSOE en por si...
-Non é verdade. Xa o fixemos. A contía subiu un 33 % entre o 2004 e o 2008.
-Pero agora increméntase de golpe un 22 %, e é a primeira vez que ocorre. Cre que isto entraña riscos?
-Aplicar o incremento dunha forma progresiva si é unha cuestión que admite debate. Sobre todo se unha medida tan contundente pode ter algún impacto negativo sobre o emprego, fundamentalmente nas micropymes.
-E vostede que opina?
-Primeiro, a subida en si mesma non supera as marxes de que España dispón en relación con outras economías. Falo en relación coa produtividade. En segundo lugar, os afectados non son tantos como parece. Son entre medio millón e un millón. E a subida repercute sobre os ingresos de cotización, mellora a recadación.
-Pero cal pode ser o impacto sobre o mercado laboral?
-Noutras subidas do salario mínimo non se destruíu emprego. No 2004, cando eu estaba na secretaría xeral, en dúas veces sucesivas incrementouse un 12 %, e non houbo tal destrución de emprego.
-Lembre agora as presións de Bruxelas e a situación económica do 2012. Aprobasen vostedes unha reforma laboral como a do PP?
-Non. De feito, a que se aprobou no 2010 foi a máis curta da democracia. Só durou ano e medio. A do PP permitiu que se modificasen as condicións sen negociar cos sindicatos, derrogou a ultraactividad dos convenios, reduciu os custos do despedimento, priorizou o convenio de empresa sobre o do sector. E iso non se fixo no 2010, senón no 2012. Xa que logo, é obvio que non aprobásemos unha reforma así. É un non con feitos.
-Deben ligarse as pensións ao IPC?
-Aos prezos, e a outras variables. Hai que volver á Constitución española, que di que os poderes públicos deben garantir un sistema de pensións digno e actualizado periodicamente. E iso non é subir o 0,25 %.