Non lle gusta o plan do Goberno de Sánchez, pero a gran fronte de batalla da Comisión son as contas italianas
16 oct 2018 . Actualizado ás 05:00 h.O equipo de Jean Claude Juncker xa ten preparada a lupa para examinar ao detalle as contas pactadas entre o Goberno de Pedro Sánchez e Podemos, cuxas liñas mestras deberían ter chegado a Bruxelas onte. As primeiras vibracións nos cuarteis da Comisión Europea non son boas. «Veremos que nos deparan», sinalan.
As previsións de crecemento séguense arrefriando e baixan unha décima, ata o 2,6 % do PIB, para este ano, e ao 2,3 % no 2019. A pesar dos riscos que axexan á economía desde o exterior (proteccionismo e aumento do prezo da enerxía) e dos sinais que apuntan a un menor dinamismo da demanda interna, o Executivo español insiste en presentar un plan orzamentario expansivo que volve, unha vez máis, a deixar de lado o obxectivo de déficit, que se irá ao 2,7 % este ano (cinco décimas máis do obxectivo oficial aínda vixente) e ao 1,8 % no 2019. Unha relaxación fiscal que as autoridades comunitarias non ven con bos ollos. O equipo do comisario de Economía, Pierre Moscovici, insiste en que España debe aproveitar os «ventos de cola» para sanear as contas e prepararse para calquera shock que poida desatarse nos mercados.
En liñas xerais, a Comisión intúe que os Orzamentos españois pecarán, como sempre, de optimismo no capítulo de ingresos. Nesta pata apóianse a ministra de Economía, Nadia Calviño, e a de Facenda, María Jesús Montero, para xustificar a relaxación fiscal de 6.000 millóns de euros. A pesar da desviación do obxectivo de déficit e da marcada aposta do Goberno de Sánchez por priorizar os investimentos públicos, Bruxelas non vería con tan malos ollos as contas se España cumpre e executa un esforzo estrutural do 0,4 % anual.
A batalla xógase no terreo das pensións. O custo da súa subida (uns 1.000 millóns de euros) irrita aos gardiáns do Pacto de Estabilidade. A Comisión advirte do risco de ligar a evolución das prestacións ao IPC. «En relación cos salarios, as pensións [españolas] actuais están entre as máis altas da UE [...]. Os seus incrementos e o adiamento do factor de sustentabilidade poñen en cuestión os compromisos coas reformas», advertiu a institución nas súas últimas recomendacións.
Sintonía en materia impositiva
Tamén soan as alarmas en relación coa supresión progresiva do copago farmacéutico ou a derrogación dalgunhas medidas de flexibilidade aprobadas na reforma laboral do 2012. Máis aínda se o Goberno segue adiante co seu plan para subir o salario mínimo aos 900 euros. Como pensa sufragar o equipo de Sánchez o gasto público para bolsas, I+D+i, prestacións familiares, alugueiro social e dependencia? Con impostos. E neste terreo, Moscovici e Calviño enténdense. A decisión de seguir adiante co imposto aos xigantes dixitais e ás transaccións financeiras son máis que benvidas en Bruxelas.
A reforma fiscal, que prevé a rebaixa do IVE en produtos de hixiene feminina e cambios no sistema de cotización dos autónomos, podería contrarrestarse co aumento contributivo das grandes fortunas e a subida do tipo máximo de IRPF ás rendas máis altas. No entanto, a Comisión Europea segue albergando dúbidas sobre a capacidade de España para facer aflorar fondos extras para o erario.
A pesar de que o país seguirá incumprindo o calendario do déficit, Bruxelas está disposta a ofrecer flexibilidade de mala gana. A guerra líbrase noutra fronte: Italia. A diferenza do Executivo de Roma, o de Madrid non cuestiona nin desafía abertamente a folla de ruta da Comisión. O pasado de Calviño a cargo de os orzamentos comunitarios é unha garantía de compromiso. A institución quere concentrar todos os seus esforzos en evitar que a rebelión do Goberno italiano desate un terremoto na eurozona que arrastre consigo aos países máis expostos, como España.
No prazo dunha semana, Bruxelas remitirá unha carta ao Executivo español para comunicar as súas primeira impresións e reclamar posibles axustes. Pero será en novembro cando publique a súa análise detallada do plan orzamentario español.
