Ramón Alonso: «Para facer un bo café non se pode chegar, mesturar, e a ver o que sae»
ECONOMÍA
O directivo recoñece que recibiron ofertas de compra de fondos de investimento: sen éxito. A venda non a teñen pensado
16 jun 2018 . Actualizado ás 05:00 h.Lembra que o seu pai sempre leva grans de café no peto, por iso da boa sorte. Ramón Alonso naceu en Ourense un 4 de agosto. Ten hoxe 45 anos. Representa a segunda xeración de Cafés Candeas, unha compaña que, localizada no principal polígono industrial de Lugo, está en expansión. Coa gravadora amais da mesa, Ramón Alonso di: «Isto é como cando vas ao médico e advírtenche: “Non che preocupes, non che preocupes, que non vai pasar nada”». Arrinca as primeiras gargalladas desde o minuto uno da entrevista.
-Toma café?
-Si, dous pola mañá e outros dous pola tarde.
-Só ou con leite?
-Só e sen azucre.
-Do Brasil, Costa Rica, Sri Lanka?
-¡Nooo! Mesturados. Un bo expreso, por definición, debe ser a mestura de varias orixes. Ata sete ou oito orixes diferentes. Uns contrarrestan as partes negativas doutros, enriquécense.
-¡Que complicado!
-Nós envasamos orixes e blends, que é a mestura de orixes. Especifico: tradicionalmente chamábaselle mestura ao natural co torrefacto. Hoxe o torrefacto case non se usa. Estamos a ir cara a arábica cento por cento [chega de Centroamérica: Honduras , Guatemala, Colombia, Brasil, etcétera]. España ía un paso por detrás de Italia ou Portugal en cultura do café expreso. Pero puxémonos ao día, e agora optamos polo arábica, o máis valorado a nivel mundial. Pero tamén está o robusta, que é o proveniente de países africanos [Kenia, Uganda...]. Dá un sabor máis a terra, pero quítalle parte da acidez dos cafés arábicas. Temos todas estas especificaciones, ás que se lles poden sumar algunhas máis, tendo en conta o tamaño dos grans, o grao de toste... Hai miles de combinacións. E cando o produto chega a un local de hostalería, volve empezar o proceso.
-Como di?
-Vostede e eu naquela cafetera, co mesmo café, faremos dúas cuncas totalmente diferentes. É nesta parte do proceso onde estamos a facer maior esforzo. Queremos formar aos profesionais, aos clientes finais para que saiban como tratar o noso produto, para que saiban facer unha cunca óptima e que mesmo descubran o que poden crear cun expreso.
-Que se pode facer?
-Mellorar ou empeorar o produto que reciben.
-Entón como se fai un bo café?
-Hai que estudar moito e traballar moito... [risos]. É un produto moi complicado. Non como o viño, que tes a unha temperatura e sérvelo nunhas condicións determinadas. O café, unha vez que entra nun local de hostalería, ten traballo: a máquina ha de estar nunhas boas condicións, tamén o muíño, etcétera.
-Déanos polo menos unha pista para facer un bo café en casa.
-Temos que fixarnos ben no que facemos. Un café non se pode facer cos ollos pechados. Chegar, mesturar e a ver o que sae. Non. É máis. Hai que saber a temperatura que lle imos dar, a moenda ou o tipo de café que utilizamos.
-Na miña casa hai unha máquina de cápsulas. Ela marca a temperatura e o tempo. Ese café está ben feito?
-Está ben feito, pero acouta as posibilidades do produto. As cápsulas dan un café uniforme. É bo produto para non complicarse a vida. Se es un desastre facendo café, vaiche a cápsulas, vas mellorar. Pero se che gusta o café e queres aproveitalo ao máximo, terás que deixar a cápsula.
-5.160 toneladas comercializadas ao ano: Holanda, Francia, Portugal, Estados Unidos e Andorra. Onde máis desembarcarán?
-A teoría é continuar coma se tratásese dunha mancha de aceite. Saltar a mercados próximos aos nosos. Con todo, pode xurdir unha oportunidade interesante no Canadá, en Emiratos Árabes, por exemplo. O que nos interesa é cada ano aumentar ese mapa.
-Todo isto desde Lugo? Xa sabe que Madrid está de moda.
-A primeira e a segunda xeración falámolo. Empezamos a conversación de broma, e acababámola en serio. A segunda xeración sempre lle dicía á primeira: «Vós tivestes moi pouco ollo. Vendo o que conseguistes, se en lugar de Lugo asentástesvos en Madrid, hoxe seriamos a pera». E eles respondíannos sempre: «Non é certo. Porque vendo ao que chegaron os que se montaron en Madrid, mellor foinos asentándonos en Lugo». Na capital hai tostaderos cun tamaño moito menor. O noso mercado principal é o da hostalería, que representa a metade de consumo dun país. Estamos entre as tres empresas nacionais que temos a metade do mercado en España. As outras dúas son Cafento [Asturias] e Nestlé [Reus].
-Onde compran o café?
-En Barcelona e Madrid, onde están todos os importadores. Non accedemos directamente á bolsa. A cotización inflúenos, pero dirixímonos a empresas que nos poñen a materia prima en porto. Todos os días miramos a Bolsa de Londres (alí cotiza o robusta) e de Nova York (para o arábica), e compramos practicamente café a diario; iso si, tendo en conta a tendencia do mercado.
-Venderían a empresa?
-Canto vai pagar?
-Eu non, pero unha gran compaña podería facelo.
-Aínda que todo o mundo ten o seu prezo (sabémolo porque unha parte do noso crecemento foi a través da adquisición de dez ou quince empresas), non o temos pensado. Non temos pensado vender a compaña. Todos os anos vén algunha persoa ou algún representante de fondos de investimento a ofrecerche unha operación. Claro que ese é o seu negocio. Pero ata agora nin nos interesou nin habemos recibimos ningunha oferta que nos chamou a atención.
O futuro
A por a terceira xeración
As raíces de Cafés Candeas, que dá emprego a 278 persoas e ten un nivel de facturación que roldará os 65 millóns este ano, asentáronse coa volta da inmigración de dous mozos, Ramón e Manuel, que traballaron en plantacións en Fernando Poo. Tras a independencia de Guinea Ecuatorial, retornaron a Galicia e compraron unha compaña de Lugo que fundara Armando Candelaria. Aquela primeira xeración integrou á segunda, que hoxe representa Ramón Alonso fillo. A terceira xa está ás portas.
