O Supremo pecha o paso ás gasolineiras que reclamaban o céntimo sanitario
ECONOMÍA
Se non o pagaron, non o poden recuperar
15 feb 2018 . Actualizado ás 07:32 h.Unha rede de estacións de servizo do País Vasco reclamou á Axencia Tributaria que lles devolvese 1,3 millóns de euros en concepto de céntimo sanitario durante os anos 2011 e 2012. Por aquel entón, tal gravame estaba incluído no imposto sobre vendas minoristas de determinados hidrocarburos e como tal foi declarado ilegal polo Tribunal de Xustiza da Unión Europea. Por mor desta última sentenza, emitida hai dous anos, Facenda abriu un procedemento para reintegrar as cantidades cobradas de forma indebida pola aplicación dese tributo considerado ilegal. Pero as gasolineiras non o pagaban directamente, senón que o facían os seus clientes ao encher. Por iso é polo que a Axencia Tributaria desestimase a reclamación enviada por esa estación de servizo ao considerar que a devolución «xeraría un eventual enriquecemento inxusto do solicitante». Pero a compaña non cejó no seu empeño de recuperar o diñeiro do gravame que non reclamaran os seus usuarios -non o puideron facer todos porque era preciso demostrar o consumo achegando as facturas de cada reposición- e recorreu ao Tribunal Superior de Xustiza do País Vasco. Este deulles a razón á empresas, pero a Axencia Tributaria recorreu ao Supremo.
A sentenza definitiva que resolve este caso é que, efectivamente, unha estación de servizo non é consumidor final e que, xa que logo, se non pagou un imposto indebido, tampouco pode aspirar a recuperalo.
«Era o esperable»
Para o avogado lucense experto en tributos e, en especial, nas reclamacións de devolución do céntimo sanitario, Carlos do Pino , esa sentenza do Supremo é esperable e lóxica. Outra cousa, aclara, é que as estacións de servizo reclamen como consumidores finais polo carburante que usaron os seus camións de repartición, por exemplo, e polo que si abonaron ese gravame declarado ilegal.
Do Pino explica que o que si poden facer as gasolineiras é reclamar o céntimo sanitario abonado polos seus clientes, pero como meras intermediarias, non como destinatarias do reintegro. Precisamente, a empresa vasca tratou de aproveitarse desa posibilidade para beneficiarse das devolucións que ninguén máis reclamara.