Catrocentas grandes fortunas estadounidenses acaban de asinar unha carta para reclamar que non lles rebaixen a achega ás arcas do Estado
19 novs 2017 . Actualizado ás 05:00 h.400 millonarios estadounidenses acaban de asinar unha carta que remitiron ao Congreso para bombardear unha das últimas iniciativas do presidente norteamericano, Donald Trump. Os empresarios reclaman que non lles rebaixen os impostos porque «nin é xusto nin sabio proporcionar unha rebaixa fiscal aos ricos a expensas das familias traballadoras, especialmente se se financia desmantelando programas que permiten cubrir necesidades fundamentais, como a saúde e a alimentación». Asinaron a misiva, entre outros, George Soros, Steven Rockefeller, Bob Crandal e a deseñadora Eileen Fischer. Como nin todos son tan bos nin todos tan malos, é necesario precisar que a carta foi promovida por Riqueza Responsable, unha organización próxima aos demócratas e, polo tanto, opositora ao partido no que milita Trump.
O caso dos millonarios españois
Xamais os millonarios españois mantiveron unha reivindicación similar, polo menos en público, polo que non se sabe que pensan. Facendo un repaso aos grandes industriais galegos, atopamos aos que pensan que non habería dificultade en achar a persoas con alto nivel fiscal que reclamasen unha medida similar se a finalidade da recadación leva aparellada unha causa xusta. «Se se trata de abonar subvencións como as que impulsaron os ERE de Andalucía, ou serven para que revivan colectivos como a Asemblea Nacional Catalá, que non conten comigo», di un dos consultados.
Todos eles teñen a percepción de que en España se pagan moitos máis impostos que nos Estados Unidos, onde hai unha lei de mecenado -«nada ten que ver coa española», din- que favorece o desenvolvemento social, e advirten de que o problema fundamental en España é saber como hai que pagar e canto hai que abonar cunha seguridade fiscal, «que non a hai».
No entanto, consideran que os contribuíntes españois fan fronte aos seus impostos con máis tranquilidade da que se presume, a pesar de que en España a factura fiscal é elevada. «Págase moito e ninguén se amotina na rúa, aínda que en ocasións se tributa polo mesmo dúas veces», sostén un. Aparecen neste punto as interpretacións sobre a lei tributaria que fan os inspectores de Facenda, que como o seu criterio ante a norma tamén pode estar equivocado, ás veces é preciso chegar ata os tribunais para aclarar cada un dos casos. Outra calamidade fiscal considérase ao imposto do patrimonio, que ademais de ser confiscatorio (págase polo que xa se cotizou e penaliza o aforro), está deseñado a xeito de disparate ao ser distinto en cada comunidade autónoma. Este é o motivo polo que algunhas son consideradas paraísos fiscais (Navarra, País Vasco e Madrid) fronte ás demais.
Algún dos consultados destaca un sistema posto en marcha en Perú , denominado «obras por impostos» e pasa por acceder a contratos públicos se, a cambio, o empresario destina o 50 % do que lle correspondería pagar por sociedades por executar esa obra á construción dun colexio, un mercado, unha estrada ou calquera outra infraestrutura. Aínda que iniciativas como a descrita teñen moito que ver coa competitividade da Administración, todo se pode adaptar se do que se trata é gastar ben, con criterio e xustiza. Tres parámetros opostos ao inxusto e arbitrario, que é o que se observa cando Facenda quere cobrar por unha bicicleta de que eu lle venda a vostede a través de Internet.