O tribunal considera que a pausa se basea en a «tolerancia» do empresario e non nun dereito recoñecido por contrato
04 ago 2017 . Actualizado ás 21:14 h.O Tribunal Supremo avalou a decisión dunha empresa que deixou de considerar o chamado descanso para bocadillo como traballo efectivo, ao considerar que non supuxo unha modificación laboral substancial por basearse na «tolerancia» do empresario e non ser un dereito recoñecido por contrato.
Na sentenza coñecida este venres, a sala do Social do alto tribunal calcula así o recurso de casación interposto por Zumes Valencianos do Mediterráneo, empresa que computaba como traballados 7,5 dos 15 minutos dedicados a devandita pausa, desde as orixes da súa actividade, en abril de 2007, ata o calendario laboral de 2014.
A empresa constituíuse o 1 de xullo de 2005.
A controversia remóntase a marzo dese mesmo ano, cando a sociedade presentou unha contrapropuesta ao calendario formulado polos delegados de persoal que, tras reunirse, constataron que a diferenza entre ambas radicaba na consideración como tempo de traballo efectivo do cuarto de hora para o bocadillo en xornadas continuadas superiores a seis horas.
Ante as discrepancias, a empresa aplicou a súa proposta, que supuña unha carga adicional de 6,75 horas que cada traballador podería gozar cando estimase conveniente, previa comunicación e aceptación.
Agora, a sala descarta que, con este cambio, incorreuse nunha modificación substancial das condicións de traballo, máxime cando o descanso para o bocadillo tratábase dunha mostra de «tolerancia» por parte do empresario respecto dos seus empregados.
Razóns polas que revoga o fallo do Tribunal Superior de Xustiza da Comunidade Valenciana, que en segunda instancia entendeu motivada a existencia dun incremento unilateral da xornada, en virtude do articulo 41 do Estatuto dos Traballadores.
Segundo esta disposición, a dirección da empresa só podería ter acordado modificacións substanciais en caso de existir razóns económicas, técnicas, organizativas ou de produción que puidesen afectar, entre outros aspectos, á xornada de traballo, ao horario e a distribución de leste, ao réxime laboral ou ao sistema de remuneración.
Os maxistrados do Supremo valoran, en cambio, que non concorren as circunstancias necesarias para invocar devandito artigo, ao ser esta pausa un elemento alleo ás condicións asinadas por contrato.