Continua o calvario da familia de Forcarei afectada as filtracións

David Cofán Mazás
David cofán A Estrada / LA VOZ

FORCAREI

E CUIÑA

Tras perder a panadería fai cinco meses, Loli Soto recoñece que sobreviven grazas á axuda dos veciños e critica a inacción municipal

30 novs 2021 . Actualizado ás 13:20 h.

O conflito xurdido hai máis dun ano por filtracións de augas fecais ao fondo da forcaricense rúa Progreso continua sen resolverse. Cinco meses despois de que a acumulación de líquido e as humidades obrigasen a pechar de xeito definitivo a panadería que servía como negocio familiar, e tras constatar que esta problemática podería derrubar a vivenda, a familia atópase nunha situación límite. «Quitáronnos todo: a casa, o negocio e a dignidade», lamenta Loli Soto, cargando contra a inacción municipal neste asunto, que leva en mans dos tribunais desde hai máis dun ano e cuxa vista está sinalada para o 9 de febreiro do 2022.

O proceso xudicial comezou en xullo e setembro do 2020, cando presentaron dúas denuncias nas que demandaba ao Concello de Forcarei a adopción de medidas ante a acumulación de augas fecais e pluviais que afectan o inmoble. En maio deste ano, interpuxo un recurso contencioso-administrativo no xulgado nº2 de Pontevedra contra a resolución por silencio administrativo das anteriores denuncias. A esta únenselle outras dúas, unha polos danos ocasionados ao inmoble e a última, en setembro deste ano, admitida a trámite, en relación ao peche da panadería. «Vivimos en vilo á espera de que se resolvan as causas», explica Loli, que non entende «a negativa brutal do Concello».

Desde o concello forcaricense descartan as perdas na rede municipal, remitindo ao xulgado todo o expediente administrativo do caso, incluíndo informes técnicos da análise da rede se saneamento municipal e das actuacións feitas polo Concello. Os servizos técnicos municipais estimaban que a alta presenza de material orgánico puido derivar no baleirado dunha fosa séptica situada nas inmediacións, apuntando que se efectuaron minuciosas inspeccións na rede de saneamento municipal que percorren a rúa Progreso. Con todo, a afectada sinala que ese pozo «nublouse hai un ano» e insiste en que a causa das filtracións pluviais ten que ver con que as augas da rede de sumidoiros naquela parte da rúa, acaban na terra.

«Segundo o arquitecto que contratamos, non nos vale nin o terreo para construír en vinte anos», comenta Loli. «O único que pediamos é levantar a rúa e poñer 30 metros de tubo para saber se é da rede de sumidoiros ou non», afirma con amargura.

Mentres agarda a resolución, agarraches con medo e desolación á deterioración do seu fogar, onde conviven co temor a que se poida vir abaixo en calquera momento. «Cada día aparecen fendas e humidades novas e cando chove un pouco, a auga cae a chorros polo fondo da casa», explica Loli insistindo na «deixadez e falta de humanidade» por parte do Concello, sen entender o porqué de chegar a esta lamentable situación.

«Non quero que os veciños nos dean cartos, so pedimos que se faga xustiza»

Despois de oito meses sen o sustento da panadería Conquista, a familia de Loli Soto está a pasar por momentos de gran dificultade, non só económica, se non tamén anímica, manténdose á boia coa inestimable colaboración de familiares e amigos. «Estamos sobrevivindo grazas á axuda dos veciños, que nos están dando alimentos», indica avergoñada, repetindo que «o que menos quero é dar pena».

No entanto, as circunstancias son moi difíciles para unha familia de catro membros, o seu marido e dous fillos, de 30 e 25 anos. «Somos catro autónomos e sen ningún tipo de ingreso. Meu home e máis eu estamos buscando traballo, pero con 50 e 56 anos, quén nos vai contratar?», pregúntase. Nestes meses, Loli puido atopar un emprego durante o mes de agosto, traballando na cociña do campamento de Ponche Maril. Tempo insuficiente para poder manter á boia a economía familiar.

Quinta xeración

«Arruináronnos a vida. De ser un negocio que funcionaba e ao que viña xente de todas partes, a vernos na rúa», lamenta. Unha panadería que pasaba pola súa quinta xeración, en mans das súas vástagos, os cales tamén están a sufrir graves prexuízos. Nestes momentos, é o fillo maior o único que xera ingresos ao núcleo, traballando desde hai unhas semanas na panadería A Fogaza da Estrada. Por contra, a súa filla atópase nunha situación máis delicada. «A miña filla está moi afectada, leva un tempo de baixa con tratamento psicolóxico e perdeu trece quilos nun mes», afirma.

Loli recoñece o esforzo de numerosas persoas que decidiron achegar o seu granito de area para axudar, pero non quere depender diso o resto dos seus días. «Non quero que os veciños estean dándome cartos, agradézoo moito, pero o único que pedimos é que se faga xustiza», sostén. Asegura que non recibiu ningunha chamada desde o Concello de Forcarei para coñecer a súa situación. «Non houbo ningunha chamada, nin unha palabra de alento», comenta con desesperación.