O día 31 finaliza na residencia lalinense o voluntariado xuvenil, pero quedan outros axudantes
13 oct 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Na residencia das Dores de Lalín hai moita xente que traballa a diario para facer felices aos residentes, pero hai unha axuda externa en forma de voluntariado que engancha a quen o exerce. Para botar unha man non importa a idade e todo o mundo é benvido. Son mans que dan para comer, que axudan a levar aos maiores ao baño, que lles botan un ollo para que non se lles despisten os números do bingo, mans que espertan sorrisos agradecidos e homes e mulleres que se deixan querer.
Dentro deses axudantes atopar os participantes no voluntariado xuvenil da Xunta. Este ano a convocatoria demorouse moito e iso fixo que os voluntarios, na súa maioría estudantes, non se incorporasen ata o 19 de agosto. A Xunta esixe que realicen un mínimo de 15 e un máximo de 60 xornadas. Este ano o tema a desenvolver e a tratar era o da violencia de xénero. Esta vez, apunta a educadora social Joanna Botana García, o obxectivo era levar a cabo saídas cos dependentes con dependencias tanto físicas como cognitivas.
Catro voluntarios
O centro contou cun grupo de catro voluntarios: Carlos Mosteiro Lareo, de Prado; Carlota Vázquez Pacheco e Patricia López Paxaro de Lalín, Nerea Segade Rozas, de Muimenta e Andrea, que só estivo uns días e non chegou a completar a xornada mínima porque lle saíu un traballo e viuse obrigada a deixalo.
Todos son estudantes. Carlota cursa segundo de BAC, Carlos un ciclo superior de informática, Patricia FP básica e Nerea realiza o grao de Educación Social na Universidade. A maioría xa tivo que irse a estudar para empezar o curso e estes días aínda queda Patricia Lopes.
Durante as semanas de verán, sobre todo, foron os encargados de facer felices aos maiores. Algún non puidera saír da residencia desde a súa chegada e a todos lles fixo especial ilusión. As saídas programábanse en grupos pequenos e alá íanse coas cadeiras de rodas. Unha longa lista de fotos en lugares emblemáticos que van desde o porco ou os paraugas da rúa Colón, á estatua de Loriga pasando pola igrexa ou a barraca de Barriga Verde e que as que locen sorriso de orella a orella testemuñan o bo resultado destas actividades. Pero non todo foi ver rúas ou monumentos, tamén houbo tempo en cada unha delas para que os grupos fosen rotando paradas por diferentes establecementos de Lalín para tomarse algo, percorrer a feira ou comerse uns churritos recentemente feitos. Agora aínda lles queda unja saída pendente.
No centro traballouse cos maiores o tema da violencia de xénero. Dentro desta labor encadrar diferentes actividades. Os maiores puideron debater sobre situacións de violencia de xero, que na súa maioría asociaban co alcol e comentando que esas situacións de malos tratos xa se daban «pero as mulleres non as mataban» e que era un tema do que non se falaba e que ocorría de portas para dentro.
En memoria das mulleres asasinadas, os maiores colocaron no centro de día doce plantas con flores violetas, unha por cada mes do ano, e nelas os nomes das mulleres ás que mataron cada mes ao longo do 2018. Iniciativas ás que se sumou o visionado de proxeccións relacionadas co tema dela violencia de xénero ou a elaboración dun mural con mans pintadas e mensaxes positivas que claman pola igualdade ou a tolerancia. O voluntariado xuvenil está dirixido a mozos con idades comprendidas entre os 16 e os 30 anos, os que teñan de 16 a 18 anos deben contar con permiso de pais ou titores.
Axudantes de Aspadeza encantados de botar unha man
Dentro do grupo de voluntarios atópanse uns mozos e mozas moi especiais do colectivo de Aspadeza, que alá por onde van deixan pegada. Desde hai varios anos forman parte do voluntariado que exerce a súa misión durante todo o ano lectivo. Só faltan en vacacións de Nadal e o mes de agosto.
Karina Taboada , Adrián Fernández e Sandra Taboada Lourido van os luns e José Antonio Villamayor, Verónica Basalo e Vanesa Fernández os xoves. Onte á hora da comida Vanesa e Verónica estaban man a man, redecilla no pelo e culler en man dando para comer aos maiores. Despois do puré tocou pechuga de pito con tomate e alá estaban elas revoloteando entre as mesas cortando a carne e repartindo cariño.
Verónica xa traballou na residencia hai algún tempo e confesa que lle encanta axudar aos maiores. Ao preguntarlle ás dúas o que máis lles gusta sae que utilizar o guindastre no baño. Os voluntarios de Aspadeza axudan a facer as camas, cos traslados dos maiores dunha estancia a outra, lévanos ao comedor, danlles de beber ao longo do día e botan unha man en todo o que poden e desfanse en gabanzas para os maiores.
María Delia, Álvaro e todos os integrantes do Coro dá Alegría
Dentro do grupo de voluntarios de certa idade atópase María Delia Novoa Pereira e Álvaro Negro Cumprido. Cada un deles axuda de diferentes formas. Delia acode á residencia lalinenses dúas ou tres días á semana e, ademais de botar unha man no taller de memoria á educadora social, ocúpase dun taller de imaxe persoal. Por el pasan as maiores da residencia que saen coas uñas pintadas e acicaladas. Álvaro Negro contribúe exercendo de manitas, sobre todo cando o encargado de mantemento goza das súas vacacións. Ambos son membros do Coro dá Alegría, cuxos membros exercen na súa totalidade tamén como voluntarios creando vínculos cos residentes.