De tradutora de latín a granxeira eco

Rocío García Martínez
rocío garcía A Estrada / LA VOZ

DEZA

Unha estradense crea a marca Rebulidoiro para poder criar unha familia numerosa e consumir e ofertar o mellor do Val do Vexa

05 oct 2019 . Actualizado ás 11:29 h.

A historia de Lucía Gómez e Manuel Rey é unha historia de valentes que, cansados de intentar conciliar e de ver crecer ás súas fillas de lonxe, tomaron as rendas das súas vidas e regresaron ás orixes. Á crianza no rural rodeados de cabazas, leitugas e pementos. Lucía e Manuel teñen tres fillas pequenas e un bebé que vén en camiño. Tal e como está o panorama, a súa mera elección vital merecería un premio á repoboación rural.

Coa casa chea de vida, o traballo por conta allea, por moi ben que leve, sempre é difícil de encaixar. Así que Lucía e Manuel decidiron tirarse de cabeza ao negocio da agricultura ecolóxica.

Lucía é tradutora especializada en latín e grego, aínda que tamén traduce textos de galego a español ou de calquera dos anteriores ao inglés. Traballa para editoriais, para a Universidade ou para particulares, aínda que máis raramente. Manuel, pola súa banda, traballou no sector da electrónica e en negocios de loxística e actualmente está de baixa. Unha pausa durante a que se está expondo se deixar outros sectores e centrarse unicamente na granxa ecolóxica que rexentan e Torrevedra, en Santa Cristina de Vexa, nun fértil val onde as colleitas prosperan e o negocio empeza a rodar.

Lucía, polo momento, seguirá compaxinando o seu traballo como tradutora -con horarios máis flexibles- co de agricultora ecolóxica. «Vaime ben así, explica. Dedico unhas horas a traducir e outras á plantación. Compaxino. Cun traballo desestrésome do outro», comenta. Agora mesmo, mentres cultiva as primeiras cabazas da tempada, traduce a obra de Lucrecio Sobre a natureza. Curioso tándem laboral.

O xerme: a horta doméstica

A aventura de Lucía e Manuel empezou fai seis anos cunha horta doméstica con certificación do Consello Regulador dá Agricultura Ecolóxica de Galicia (Craega). Era para consumo propio e para compartir a pequena escala con veciños e coñecidos. Leitugas, patacas e millo crecían con brío, así que a parella decidiu meterse en berenjenales maiores.

Os dous viñan de familia labrega. Os coñecementos básicos tíñanos de serie. «Eso traiámolo de nacemento», di Lucía. Mamados desde a infancia. No entanto, para estar ao día, a parella segue formándose en cursos de control de pragas con sistemas ecolóxicos ou de xestión da auga.

Unha plantación de chumberas que cada día ten máis adeptos

Aproveitando leiras familiares que estaban abandonadas a familia foi ampliando a produción ata os 4.000 metros cadrados. Conta ademais con outra parcela para ensanchar o proxecto de cultivo en 1.000 metros cadrados máis. Neste momento, producen un pouco de todo baixo a marca Rebulidoiro. Cabazas, plantas aromáticas, millo, patacas, acelgas, leitugas, tomates, ravos, pementos e ata higos chumbos con certificación ecolóxica. «Danse ben e empezan a ter boa aceptación no mercado», explica Lucía. A súa capacidade antiinflamatoria e o seu alto contido en antioxidantes están a pólos de moda.

Ovos campeiros

A familia produce ademais froita -mazá, cereixa ou claudia- e conta con 1.000 metros destinados á cría de galiñas campeiras. Esta actividade estará tamén certificada ecoloxicamente, aínda que de momento toca afrontar cambios na instalación para poder entrar no rexistro.

En Rebulidoiro non se perde nada. Cos excedentes elabóranse marmeladas de claudia, de mazá ou de cabaza e pera.

Cestas a domicilio

A comercialización tamén é cousa súa. Polo momento faise por dúas vías: cun posto no Mercado de Alimento Labrego de Teo, nos Tilos, e co boca a boca. A firma traballa moito coa repartición de cestas de produtos variados de tempada a domicilio nas zonas da Estrada, Santiago e Teo. O cliente pide por teléfono, por correo electrónico ou a través das redes sociais e recolle na súa propia casa o produto recentemente cultivado no Val de Vexa.

«Polo momento, para vivir solo disto é complicado, pero empeza a dar algo. Costa valorar o produto, pero xa empeza a haber quen demanda o ecolóxico», conta Lucía esperanzada.

Ademais, a familia xa conseguiu o máis importante: poder criar aos seus fillos en vivo e en directo.