Estraña sensación a de ver un derbi en diferido e sabendo o resultado. Foi un partido emocionante que tivo todos os ingredientes que se agardan dunha disputa así, moi disputado desde o primeiro ao último minuto.
O encontro foi como unha montaña rusa, con subidas e baixadas, neses minipartidos que sempre hai dentro do xogo. E aí o Breogán foi mellor. Marcou territorio ao principio e foi letal na segunda parte.
O Obradoiro case nunca estivo cómodo, nin sequera nos momentos brillantes, nos que chegou a dominar o partido ata por trece puntos. Aí os lucenses agarráronse ao duelo e chegaron ao descanso cunha diferenza manexable. Baixárona de trece a oito moi ao final do segundo cuarto.
As defensas alternativas e a presión ao balón metéronos de cheo na disputa. Ademais, mentres os locais dependían en exceso do dúo Vicedo-Robertson, os visitantes tiñan un día máis coral, cunha repartición anotadora moito máis equilibrado. Conseguiron máis tiros, o que ao cabo resultou decisivo. Ademais, gañaron a batalla do rebote, onde parecía que poderían sufrir, e controlaron moi ben as perdas. Ao final foron xustos vencedores.
Toca seguir. Aínda queda moita liga. É certo que o Breo sae cunha vitoria vital e o basketaverage, pero aínda queda moito por facer e a recado que o Obradoiro ten moito que dicir.
Toca seguir gozando da boa campaña que están a asinar os dous equipos de Galicia nesta liga ACB de alto nivel, que non dá tregua.