Dressel, 15 metros sen respirar

DEPORTES

Patrick B. Kraemer

Suma ouro e marca olímpica nos 100 metros libre tras unha exhibición baixo a auga

31 jul 2021 . Actualizado ás 19:31 h.

Que non ía ser un paseo, tíñao claro Dressel cando viu como na semifinal Kolesnikov papáballe a torrada e o ouro olímpico en Río, Chalmers, quedaba 57 centésimas por detrás. O pano dos 100 metros libre deixou unha final antolóxica, a máis rápida corrida xamais e non por ter batido o rexistro mundial —os 46,91 que segue portando o brasileiro César Ceo desde o 2009— senón pola velocidade á que nadaron a maioría dos finalistas: seis dos oito fixérono por baixo dos 48 segundos, algo inédito. Entre o campión Dressel e o sexto. Miressi, apenas transcorreron 84 centésimas.

Dressel sabía que gran parte das súas opcións pasaban polo pistoletazo. Saltou máis lonxe que ninguén e chegou á parede do 50 cos seus rivais no retrovisor: 10 centésimas sobre Kolesnikov, que asinou unha gran saída, e 32 por diante do australiano. «É sorprendente que sexa capaz de sacarlles entre un metro e un metro e medio aos seus rivais, que tamén están entre os mellores do mundo neses primeiros metros. Ten unha potencia espectacular e manexa á perfección, como bo americano, as saídas e as viraxes», sinala José Anxo Rioseco, o home que traballou ao lado de Gómez Noya e Iván Raña e exerce como director técnico do club de natación Cidade de Santiago.

Chalmers despegou. Á volta da viraxe elevou a súa velocidade ata os 1.90 m/s polos 1.89 nos que se bateron, en rúas veciñas, Dressel e Kolesnikov. O australiano foi engulindo a diferenza ata situarse en liña e en disposición de repetir o seu ouro. «Vai gañar Chalmers», aventuraron na narración cando á carreira lle faltaban os últimos 15 metros. Dressel se evaporó entón baixo a auga. Non volveu asomar a cabeza unha soa vez.

«É capaz, a pesar de ter unha débeda de osíxeno grandísima nese momento, cando faltan 15 metros, de deixar de respirar e aumentar un pouco máis a frecuencia. Facer iso, aínda que pode adestrarse, é practicamente imposible para calquera nadador. Grazas a iso foi capaz de resisitir a arremetida do australiano cando o estaba collendo», mantén Rioseco.

Sete ciclos baixo a auga

Foi unha estratexia crave ao alcance só de Dressel. O final, dinamitado, resolveuse por un soplido. O americano deixou a marca olímpica en 47,02. Chalmers quedou a seis centésimas. Baixo a auga, sen unha toma de osíxeno, Dressel completou sete ciclos a unha potencia diferencial.

«Os que adestramos velocistas sabemos que non debemos respirar demasiado. En ningures de próbaa pero nos últimos metros aínda menos. Respírase un ciclo si, un non. Ou un si, dous nons. O único que é capaz de cubrir esta distancia completa nesa débeda de osíxeno é Dressel. A saída e eses 15 metros baixo a auga foron as claves. É moi bo nas chegadas e meteu a man moi ben», pon Rioseco de relevo.

Igualou a marca de 100 bolboretas

O técnico é cauto, con todo, á hora de valorar a superioridade de Dressel nas probas que aínda lle restan: dous delas individuais, os 50 libre e os 100 bolboreta, e dúas substitucións. «Pode gañar nas catro probas que ten pendentes pero non o vai a ter doado. Os 50 libre véñenlle perfecto, pero nos 100 bolboreta é posible que lle custe un pouco máis acabar. A ver como xestiona o esforzo no primeiro longo e que solucións busca para acabar enteiro». De momento, Dressel xa foi quen de igualar na preliminar dos 100 bolboreta o record olímpico que Joseph Schooling rexistrou en Río (50.39).

Rioseco ve moi prematuro o paralelismo de Dressel con Phelps: «Non os vexo comparables. Phelps non era só potencia, tiña unha técnica irresistible, era un nadador completísimo, moi superior aos seus rivais. Dressel é, basicamente, un gran velocista. Son case deportes distintos, Phelps é un fenómeno moi difícil de igualar, mesmo para Dressel».