Luciano Calvo, presidente do Grupo Calvo e do Bergantiños: «Gustoume presidir o Dépor»

Caterina Devesa CARBALLO / LA VOZ

DEPORTES

ABRALDES

Leva nove campañas á fronte do club carballés e confesa que sofre tanto por este como polo coruñés

18 ene 2021 . Actualizado ás 05:00 h.

O seu apelido é dabondo coñecido, e a súa traxectoria tamén. O seu traballo como presidente do Grupo Calvo e do Bergantiños centran o seu día a día, pero Luciano Calvo Pumpido (Carballo, 1948) saca tempo para implicarse en entidades sociais e deportivas do seu concello natal, como a Asociación Deportiva Xiria, da que tamén é presidente e na que hai espazo para o xadrez, o voléy, o baloncesto e o balonmán, un deporte, este último, que confesa gustoulle practicar máis cando era neno.

-Acaba de celebrar as súas vodas de prata cal é o truco para cumprir tantos anos casado?

-Ja, ja, ja. Pois comprensión entre a parella e ter ambos os man esquerda para liquidar os encontróns, que sempre haberá. O matrimonio en todas as etapas é unha amizade profunda e hai que coidala.

-Como presidente do Bergantiños leva case unha década. Arrepentiuse nalgún momento?

-Non me arrepinto, desgustos non me dá, pero si intranquilidade e tensión nos partidos. Pedíronmo no seu día e dei un paso adiante porque me acompaña xente moi capacitada para axudarme a levar o equipo. Somos sete directivos en total, poucos, todos moi involucrados e cada un coa súa parcela. Levámonos ben e se xórdennos desavinzas solucionámolas con pura democracia.

-E de non ter formado parte da directiva do Dépor?

-No seu momento houbo comentarios de que había xente que me quería propor para ser presidente, pero claro, xa non me colleu nin en idade nin en época. Polo traballo que teño na fábrica non o podía asumir ao 100 % e, entón, aínda que me gustou ser presidente do Deportivo, pensei que ao non ter experiencia en dirixir a un club desa categoría e non ter tempo para dedicarme en exclusiva, iso íame a xogar en contra.

-Como ve agora ao club?

-O actual presidente, Fernando Vidal, é moi capaz, pero non está a ter sorte no apartado deportivo. Creo que igualmente é a persoa adecuada para levantar ao club económica e deportivamente, porque o Dépor ten eses dous problemas. É un momento complicado e hai que refacer un club en pouco tempo para que volva á categoría que se merece, por historia e por esa afección extraordinaria.

-Que opina da destitución de Vázquez?

-Non podo opinar diso porque non estou preto dos acontecementos, pero o que si é certo é que no fútbol marcan os resultados e ao final, se non os hai, cae talvez a parte máis débil, que é o adestrador. Porque non podes destituír a vinte xogadores. Desta forma óptase por cambiar o míster para provocar unha reacción psicolóxica nos futbolistas e dar un novo estilo ao xogo. É complicado.

-Quixo fichar a Vázquez?

-Nós falamos con el cando o Bergan estaba a xogar en Segunda B. É unha persoa que xa entón marcaba. Formaba parte daquela nova xeración de adestradores galegos e gustábame moito a súa forma de facer e as súas aptitudes. El tiña nese momento xa un compromiso co Lalín e non puido ser.

-Nas Escolas Calvo Xiria formáronse xa uns cantos profesionais.

-Prodúceme moita satisfacción. Agora hai 170 nenos na base e 161 nas escolas, e vai aumentando cada día. Empezamos en Carballo no 2000 e adaptamos o proxecto a outros países moi castigados pola pobreza e as atencións sanitarias como O Salvador. Aí chegou a haber 1.500 nenos nas escolas. Logo, a nivel galego e nacional, son un referente polo traballo que se fai. Actualmente, no persoal do Bergan xa hai catro xogadores que proveñen de aí, é un 20 % do total. É un éxito enorme e estanse vendo os froitos, o exemplo máis mediático é o de Angeliño.

-Xa apuntaba xeitos de pequeno?

-Acórdome cando o tiñamos aquí e marchouse sendo prebenjamín de segundo ano porque o pediu o Dépor. Eu díxenlle: ‘Mira, Augusto, este rapaz vai ser o futuro lateral esquerdo do equipo'. E el díxome: ‘Chano, ti estás tolo. Ese neno tan pequeno?'. As miñas expectativas cumpríronse, é un xogador que lles está dando diñeiro en cada traspaso. Ao Bergan ou ás Escolas non tanto, pero o que recibía axudaba para financiar o proxecto. Estou convencido de que irá á selección. Creo que Luis Enrique o acabará chamando.

En curto

Confesa que á súa idade xa non ten ningún reto por cumprir, pero gustoulle practicar máis a pesca deportiva.

-O seu ídolo de pequeno?

-En fútbol gustábame o que era o lateral esquerdo do Dépor, Reija. Nesa época foi cando empecei a seguir ao equipo e fíxenme seareiro indo ao campo á bancada de infantil.

-Segue indo a Riazor?

-Son socio, pero non podo ir case nunca, porque entre os partidos o Bergan e os do meu fillo, que xoga nun equipo de balonmán da zona, complícaseme.

-Sofre moito co fútbol?

-Si. Non son capaz de ver perder ao Dépor nin ao Bergan. Téñome que marchar.

-Que lle quitou o covid?

-Pois me gustaba moito almorzar fóra de casa e ir pola rúa saudando a todo o mundo. Agora hai que ir con moita precaución, coa máscara e desde de lonxe.

-Vaise vacinar?

-Estou a desexalo. Son persoa de risco tanto por idade, como porque tiven un problema de corazón e son diabético.

-Como desconecta?

-Vou pasear. Teño que facelo por obrigación, polo do corazón, pero gústame a vida ao aire libre. Vivo nunha aldea, e hai preto froiteiras. Gozo moito do rural.

-Un sitio preferido?

-Galicia enteira é bonita. Non sabemos os galegos o que temos.

-Ten mascota?

-Estamos a pensar se adoptar de novo a un can, pero tivemos ata hai 4 ou 5 anos e, a verdade, pásase moi mal cando se morren.