O excampión de España júnior de ciclocrós estréase como profesional no seu primeiro ano sub-23
03 feb 2020 . Actualizado ás 16:23 h.Carlos Canle Blanco (Xinzo de Limia, 2001) é unha das grandes perlas do ciclismo galego. A súa potencia e a versatilidade que lle permitiu brillar en distintas modalidades convérteno nun deses deportistas do século XXI. En todo caso, o ourensán ten o selo da Escola José Antonio Hermida e o Academia Postal Maceda. O olímpico Carlos Coloma habíao recrutado para o seu novo proxecto, pero ao cabo decidiuse por pedalear na estrada, coas cores do Burgos BH.
-Despois de todos os éxitos que cultivou coa BTT, tanto na modalidade olímpica como no ciclocrós, sorprendeu a máis dun saltando á competición de estrada.
-Será unha terapia de choque para min, sempre me chamou moito a atención ver en téea carreiras como o Tour ou a Volta. Ata agora probara en varias competicións, a dúbida mata e eu pensei que o mellor é dar o paso e comprobar ata onde podo chegar.
-E non lle asusta dar o salto directamente desde a categoría júnior a un equipo profesional de nivel UCI?
-Xurdiu a oportunidade e a verdade é que non o dubidei. Hai trens que pasan só unha vez e debes subirche. Sei que é unha aposta arriscada, pero se non me sae ben, aínda quedarán opcións como a de volver probar coa BTT. Polo menos saberei se de verdade tiña opcións de facer algo na ruta e non quedarei coa sensación de que debía haberme atrevido.
-Modificou moito a súa preparación con vistas a unha tempada que será tan importante?
-Non demasiado, pero talvez estou a facer máis quilómetros que en anos anteriores. Agora é a tendencia de moda. Tamén estaba incluída no programa a campaña de ciclocrós, co nacional e o mundial [retirouse o sábado], se se daba o caso, porque é adecuada para gañar máis forza. Despois reincorporareime á concentración de pretemporada co equipo e, a mediados de febreiro, comezarei a facer probas de ruta, aínda que talvez tamén se poida engadir algunha de BTT.
-É certo que lle dixo adeus ao 2019 cun adestramento de máis de 200 quilómetros?
-Si, ás veces hai xente que non me comprende , pero os meus amigos acaban entendéndoo. Despedín o ano en bicicleta de sol a sol, desde que saíu ata que se puxo o día 31, uns 230 quilómetros. Tomei as uvas, pero deiteime pronto, porque ao día seguinte fixen outros 200. Este deporte esixe moita dedicación.
-E tampouco sae no entroido? É raro que alguén de Xinzo de Limia non teña sido pantalla nunca.
-É certo que o entroido leva no sangue en Xinzo, pero eu nunca fun pantalla. Desde pequeno paseime o día en bicicleta, facendo a mona moitas veces, pero a partir dos dezaseis anos comecei a tomarmo en serio e, este último, experimentei un salto grande na calidade do meu adestramento. Aínda que estou nun equipo profesional, aínda queda moito para saber se poderei seguir vivindo disto, que tampouco é nada doado.
-E todo comezou como unha diversión en Maceda.
-Así foi e a min sempre me pareceu o máis lóxico. Eu ía para divertirme e tampouco creo que sexa positivo imporlle a ningún neno que vaia a adestrarse ou andar detrás del para convencelo. Máis que adestrar, eu quedaba con amigos para ir en bicicleta, os martes e os xoves. E así levamos uns anos. Despois hainos máis competitivos e menos, pero o máis importante é que che guste o que fas.
-E aínda ten tempo para formarse academicamente?
-Estou a estudar Enxeñería de Organización Industrial, lévoo con calma, pero se que teño que estar preparado para o futuro. De todos os xeitos, como temos moitas viaxes ou agora concentracións, aproveito para repasar sempre que podo. Tes que organizarche para sacar adiante todos os obxectivos.
-Fíxase moito en mozos como Egan Bernal ou Mathieu Van der Poel, que brillaron en distintos escenarios?
-Falamos de referentes no mundo do ciclismo, aínda que están totalmente a outro nivel, moi superior. A min chámame a atención Van der Poel, porque sempre pensei que un ciclista que ande ben nunha disciplina concreta pode facelo tamén noutras, como é o seu caso. De todos os xeitos, trátase de dous auténticos fenómenos.
-Ten ganas de comezar a probarse en ruta?
-Si, claro. Está por ver cal pode ser o meu rendemento na estrada. Ata agora, creo que podo ir forte na ruta, pero terei que ver cantos son os rivais que poden ir moito mellor. Isto non deixa de ser un deporte e tamén é necesario aproveitar as túas cualidades. Teño unha gran ilusión por este novo reto.
EN CURTO
Aínda que o norte de Carlos Canle cando monta en bicicleta é o de divertirse, unha vez que está en competición a súa voracidade é tremenda e por iso un dos seus mandamentos é o de coidar o seu corpo con hábitos saudables.
-É dos que pisa a cociña ou só cando é máxima necesidade?
-Si que cociño, ao final teño que coidar a dieta e acostumeime a preparar arroces, pechugas de pito e verduras, cousas así, bastante sinxelas.
-O seu amigo Pablo Rodríguez oía aos Suaves no rodete. Tamén vostede adestra con música?
-Si, ponme as pilas a música de rock, AC/DC e Extremoduro sobre todo, pero tamén outros similares.
-leva algún libro ás viaxes e concentracións, ademais dos de texto que debe estudar?
-Afeccioneime a Harry Potter no colexio, gustoume ese mundo e, aínda que non me lin aínda a saga completa, xa levo uns cantos.
-É asiduo no cine ou prefire ver series completas?
-Non me engancho coas series, prefiro ir ao cine como entretemento. Das últimas que vin destacaría a saga de Fast & Furious, que me parecen divertidas.
-Unha cidade que lle sorprendeu?
-Gustáronme varias das que puiden visitar grazas ao ciclismo ou en vacacións, pero sígome quedando con Barcelona.
-Algún deporte máis?
-Desde pequeno gústame moito a natación e practícoa sempre que podo. Ao contrario, moi pouco o fútbol.