O repentino falecemento de Kobe Bryant,cando xusto onte, na súa cidade natal de Filadelfia, LeBron James superouno como o terceiro máximo anotador da historia da NBA, causou tal conmoción que traspasa o ámbito deportivo e sitúa a súa figura como unha lenda do deporte mundial.
Dotado dun instinto competidor obsesivo ao que só o seu idolatrado Michael Jordan superou, o xeito de ser de Kobe Bryant era coñecida en todo o mundo deportivo, con exemplos tales como as súas chamadas aos técnicos asistentes no medio da noite para ir adestrar ás 5 da madrugada, obrigar aos seus compañeiros a defenderlle nos adestramentos de determinado xeito para poder perfeccionar os seus movementos en ataque... A súa popularidade, tanto dentro das canchas como fóra delas, non sempre foi como a actual.
Nos seus inicios Kobe era visto como un xogador saltarín, un proxecto máis dos múltiples Novos Jordan, que cada ano produce o baloncesto USA. Un xogador que pasou directamente do instituto á NBA, e non a calquera equipo, senón ao equipo máis afamado e mediático da liga, Os Angeles Lakers, onde desenvolveu a totalidade da súa carreira ao longo de 20 tempadas. Pero realmente era un xogador especial, cun ego desmedido, o cal lle granjeó non poucos problemas ao longo da súa vida, cunha enorme confianza nas súas posibilidades e unha capacidade de traballo e desexo de superación sobrenaturais. Kobe non só quería chegar a emular ao máis grande, senón que desde moi novo o facía público, mesmo con certa soberbia, algo que nos seus primeiros anos na liga, a pesar do seu espectacular estilo de xogo, afastoulle de fans e patrocinadores.
Os tres títulos que conseguiu ao lado de Shaquille O'Neal proxectárono á fama, pero el, a pesar de ter un papel fundamental neses éxitos, non estaba o suficientemente satisfeito. O seu ego non soportaba compartir focos con outro xogador de época como o mastodóntico pivot. Tras nos poucas pólemicas con Shaquille, leste foi finalmente traspasado a Miami Heat, co que Kobe faise co control total e absoluto dos lendarios Lakers.
Iníciase unha etapa no seu xogo na que os éxitos deportivos colectivos pasan a unha segundo plano. Kobe viuse involucrado nun turbio incidente extradeportivo en Denver, o que motivou que se expuxese a súa retirada, e provocou unha espantada de patrocinadores. Cambiou o seu número na camiseta do 8 ao 24 e Kobe conságrase como un anotador compulsivo, un cambio coroado pola histórica anotación de 81 puntos nun partido contra os Raptors en xaneiro do 2006.
Pero a súa mente pedíalle máis. Un competidor obsesivo como el necesitaba ter ao seu redor xogadores competitivos que lle permitisen volver competir polo título, achegarse a eses seis aneis que o seu admirado Michael Jordan tiña. Para iso reconciliouse con Phil Jackson, o mítico adestrador co que Jordan conseguiu os seus seis títulos e co que Kobe lograra os tres anteriores. Preparouse a conciencia para ser ese líder maduro, coral e excelso que guiou aos Lakers a dous títulos máis, coa inestimable axuda de Pau Gasol nun papel de escudeiro de luxo en ambos.
Tras unha lesión no tendón de Aquiles no 2013, o Kobe xogador xa non volveu ser o mesmo, pero a súa dimensión como deportista adquiriu outro nivel, facéndoo máis humano, modulando nunha balanza todos os excesos de ego que puido ter ao longo da súa carreira e achegándoo de xeito definitivo ao gran público pasando a ser recoñecido como unha figura lendaria no deporte USA, á altura dos máis grandes.
Por iso a súa temperá marcha déixanos a todos un pouco orfos do seu carácter e talento. Respecto e admiración de todo aquel que algunha vez teña amado este deporte e cuxo legado non desaparecerá xamais.