O modesto Almansa asaltou o Pazo ante o desacerto e a impotencia dos locais: 85-86
11 ene 2020 . Actualizado ás 00:07 h.Noite de medo no Pazo. Custou asimilar entre a inchada e por suposto no persoal que o refacho do Leite Río Breogán vísese truncada ante un rival como o Afanion Almansa, un dos equipos co orzamento máis baixo que pisou a LEB Ouro por primeira vez esta tempada despois de tres ascensos consecutivos desde Primeira Nacional. O Breo perdeu todo case todo o seu esplendor no último partido da primeira volta. Mostrouse errático en todas as zonas do campo, especialmente na pintura, e demasiado acelerado ante un adversario que atopou un filón na defensa contraria e nos despropósitos do trío arbitral. E co punto de mira ben axustado.
A diferenza dos seus encontros anteriores en casa, o arranque dos breoganistas non foi fulgurante. Necesitaron case tres minutos e cinco ataques para anotar a primeira canastra. Fíxoa Powell, protagonista con 9 puntos nun primeiro cuarto no que o torrente anotador do Breo foi in crescendo sen o que o Almansa puidese facer nada. Os manchegos sufrían para deter os ataques locais, sobre todo no perímetro, e non menos dificultades tiñan para anotar. Tras os 10 primeiros minutos, e a pesar de que os pupilos de Epi parecían máis espesos que os derbis antes o Leyma e o COB Ourense, practicamente ninguén no Pazo intuía un partido áspero.
A impresión do persoal era outra no descanso. Un triunfo plácido xa non era o desexo. Con gañar era suficiente porque ao Breo faltáballe inspiración e brillo, e cos seus erros, a maioría por precipitación, permitiu ao Almansa apertar o marcador nun segundo cuarto no que anotou 9 puntos desde a liña de tiros libre. Gavrilovic impediu males maiores e os árbitros desataron a crispación dun Pazo que asistiu atónito á resurrección visitante. Un triplo do breoganista Rafa Huertas empataba o partido (34-34, min 16), pero enseguida apareceu Powell para converter o seu segundo triplo do partido e pór a salvo a vitoria local no ecuador do encontro. Aínda que, o parcial (14-22) facía recapacitar a Diego Epifanio, xeraba nerviosismo na bancada e falaba ben ás claras da superioridade exhibida polos visitantes nestes 10 minutos.
A segunda parte
A rifa que seguramente recibiron os guerreiros celestes do seu xefe non tivo consecuencias no rendemento. Encestaban con certa regularidade, pero atrás concedían demasiado, de xeito esaxerado no poste baixo, e o Almansa non quedaba atrás. Despois dun par de triplos de Ahonen e Dago Pena o Breo cobrou unha vantaxe de oito puntos, Rubén Perelló parou o partido e a felicidade volveu á bancada do Pazo. Parecía o inicio do despegamento definitivo do Leite Río Breogán, pero nada máis lonxe da realidade. Os locais non só non puideron pór terra polo medio, senón que ademais viron como o adversario non desaproveitaba os agasallos baixo o aro e os que lle facían os colexiados e volvía coller a dianteira no marcador (61-62) a pouco máis dun minuto para o final da terceira manga.
A afección sufría o que non estaba escrito, se desgañitaba para mostrar a súa desconformidade cos árbitros e interpretou á perfección o seu papel no acto definitivo, pero todos os seus esforzos resultaron baldíos. Nun final cardíaco no que Dago Pena mantivo ao Breo con pulso, o Almansa saíu vitorioso a pesar de que Cvetinovic fallou os dous tiros libres que escribirían o epitafio do equipo de casa. O Breogán dispuxo da última posesión e algo máis de sete segundos, pero nin Pena nin Ahonen atrevéronse a lanzar, fíxoo Soluade á desesperada e o seu lanzamento a un man chuspiuno o aro. Asombro e decepción no bando local e celebración ao grande no equipo visitante.