Con 22 anos, o galego rexistra os seus mellores números na ACB coincidindo coa eclosión do seu equipo
25 novs 2019 . Actualizado ás 09:15 h.Ten só 22 anos, pero a Jonathan Barreiro (Cerceda, 1997) borróuselle a cara de neno. Esa cara que revelan as fotografías das súas primeiras convocatorias co primeiro equipo do Real Madrid. Pero ademais do seu físico, o seu baloncesto tamén é máis maduro. Promedia 7,8 puntos por partido, 6,2 rebotes e 11,5 de valoración. Os mellores números da súa carreira nun Zaragoza renovado e prometedor, que é terceiro en Liga só por detrás de Real Madrid e Barcelona.
-É consciente de que lle vimos pasar de neno a adulto?
-Si. Cando xogamos contra o Barça este ano, o meu pai pasoume unha foto miña de cando xogaba con Mirotic no Madrid. Vese claramente a diferenza comparando as dúas fotos. Ves o paso dos anos e a evolución.
-Está tendo a mellor estatística da súa carreira.
-A verdade é que si. Aínda que non sabía os números que tiña exactamente.
-Pero seguro que o intuía.
-Máis ou menos podíao intuír, pero non quero obcecarme con iso. Tanto os meus compañeiros como o meu adestrador me están axudando moito. E logo hai moito traballo no verán, non é ningún segredo.
-Con 22 anos, podería dicirse que explotou?
-Non hai unha idade determinada para explotar. Con traballo e humildade, as cousas chegan. A uns antes e a outros despois, pero cando chega tes que estar preparado para aproveitar a oportunidade e facelo ben. Acaba de empezar a Liga e quero seguir mellorando.
-Acaba de empezar, pero os que se supón que ían estar arriba xa o están. E aí está tamén o Zaragoza.
-Si, pero isto dá moitas voltas. Cada partido é un mundo. Hai que mentalizarse moito, gañar os partidos en casa e competir os de fóra. Os equipos ACB reforzáronse moi ben este ano, hai un nivel incrible.
-Nin cando estaba Gary Neal, que viña de xogar na NBA, ao Zaragoza íalle tan ben. O seu despegamento coincide con vostede como protagonista.
-Acórdome moito de Gary Neal. Axudounos a gañar moitos finais apertados. Pero estes últimos anos, con este gran proxecto que se quere consolidar en Europa e ACB, formouse un equipo que ten moita química.
-Está a destacarse na estatística reboteadora da Liga .
-Sabía que tiña que explotar outras cualidades este verán e centreime sobre todo no rebote. É unha cousa que me esixe o adestrador para axudar ao equipo e eu trato de cumprir o que me piden.
-Séguese sentindo un aleiro?
-Non é que me reconverteu ao 4. Alterno as dúas posicións e estou moito máis cómodo. Non cambiei o meu xogo.
-Nos Estados Unidos din que os aleiros multiposicionales son os xogadores do futuro.
-Non o sabía. Pero bo, eu síntome cómodo tanto de 3, como de 4. O que o equipo necesite.
-Vostede crese iso de que xa non existen as posicións?
-A verdade que non mo creo. Cada un, cando sae á pista, intenta axudar ao equipo facendo o que mellor sabe facer.
-Radovic, exjugador do Obradoiro, tamén se está saíndo.
-Está a facelo moi ben. Explotou moitas facetas e está collendo moitos rebotes. É un xogador que marca a diferenza. E respecto ao Obra, oxalá deixe de sufrir porque a afección que ten é exemplar para calquera club ACB. Seguro que o conseguirá porque Moncho é un gran adestrador que sempre ficha moi bos xogadores.
-Acórdanse os dous, xunto a Fran Vázquez, de Galicia?
-Está claro. Funme moi novo de casa e ao principio sempre botas de menos. Os teus pais, a familia, os amigos. Pero habitúasche, é un soño que tes que perseguir e polo que traballas.
«Agora mesmo non penso en fichar por un grande»
Graves problemas nos seus xeonllos, puxeron en xaque a carreira dun xogador que con só trece anos xa captou a atención de todos. Hai tempo que o aleiro esqueceu toda aquela dor e vive agora o seu mellor momento como profesional. Cunha pequena cota de éxito no pasado Mundial de baloncesto gañado por España incluída.
-Séntese partícipe do título obtido en China ?
-Os que fomos ás fiestras sabiamos cal era o noso rol. Facelo o mellor posible para clasificar a España. Sabiamos que era imposible ir ao Mundial. Estou moi contento polos meus compañeiros e agradezo á federación e Scariolo a oportunidade. Agardo que con traballo se poida repetir nun futuro.
-Hai quen lle ve nun par de anos xogando nun grande.
-Agora mesmo non penso niso. Estou moi cómodo en Zaragoza e moi identificado coa cidade. Oxalá poida seguir neste proxecto moitos máis anos.
-Quen é o mellor xogador desta Liga ?
-Hai moitos xogadores de moita calidade, pero Campazzo está marcando a diferenza. O seu mundial foi incrible e estao reflectindo no ACB. Fóra do Madrid ou do Barça, o primeiro que se me ocorre é Shengelia.
-Miúda está a lear a súa excompañero Luka Doncic.
-Sobran as palabras. Cando xogaba con el, xa se lle vía que non era un neno normal. Está a demostralo. Vaise converter nun dos mellores xogadores do mundo. Hai que ser claro. Era un currante e a verdade que lle desexo todo o mellor.
-Segue a NBA?
-Non, a verdade que non a sigo moito. Vexo algún highlight, pero partidos non.
-Busque quen son Os Angeles Lakers, non vaia a ser que lle chamen.
-De algo me soa ese nome, si, tamén vin algo a un tal LeBron James (ri). Non o sigo moi de preto, pero decátome.