Morre a campioa paralímpica Marieke Vervoort tras recibir a eutanasia

a voz

DEPORTES

KERIM OKTEN

A atleta paralímpica solicitou a morte digna tras participar nos Xogos Olímpicos de Río e así imaxinaba o seu funeral:  «Quero que todo o mundo teña unha copa de champaña na man, e un pensamento para min»

23 oct 2019 . Actualizado ás 19:09 h.

Marieke Vervoort faleceu este martes aos 40 anos tras someterse á eutanasia. Esta práctica é legal na súa Bélxica natal desde o 2002. A deportista acaparou toda a actualidade informativa durante os Xogos olímpicos de Río 2016, posto que foi alí onde confesou que remataría ese ano coa súa carreira «e quizais coa súa vida».

Vervoort sufría unha enfermidade dexenerativa que a tiña paralizada de cintura para abaixo e que lle provocaba intensas dores. Desde que fora diagnosticada no 2008, superou as trabas psicolóxicas e agarrouse ao deporte e a competición adaptando a súa vida a novas metas. «Cando me sinto na miña cadeira de carreira, todo desaparece. Expulso todos os pensamentos escuros, o medo, a tristeza, o sufrimento, a frustración. Así é como conseguín gañar o que gañei», expuña por entón a belga.

Antes de rematar prostrada nunha cadeira de rodas por mor da enfermidade, Marieke Vervoort era unha triatleta de éxito. Chegou a coroarse campioa do mundo en dúas ocasións e participou varias veces nunha das probas máis duras que existen, o tríatlon de Hawaii, no que participou ata o 2008.

Cando a enfermidade apareceu, Marieke Vervoort decidiu seguir facendo do deporte o seu modo de vida e comezou a practicar o blokart na modalidade de carrovelismo. Colgouse o ouro nos Xogos de Londres nos 100 metros e a medalla de prata nos 200 e 400. Tres anos despois, no Mundial de Doha 2015 bateu marcas en ata catro modalidades.

A deterioración física que lle provocou a enfermidade e as dores que sufría fixeron que se expuxese pór fin á súa vida, pero con todo Marieke Vervoort sempre afirmaba que «a pesar da miña enfermidade, vivín o que outros só poden soñar».

Os Xogos Olímpicos de Río 2016 puxeron punto e final á súa carreira deportiva. A enfermidade complicáballe moito os adestramentos porque non era capaz de controlar o seu corpo. «As dores non me deixan durmir máis que dez minutos moitas noites. Durante o día, en ocasións, me desmaio e é o meu can quen me esperta a base de lametazos», relataba Vervoort. Estas circunstancias levárona a solicitar a eutanasia. Xa en 2016 asegurou que os papeis estabn listos, e mesmo se aventurou a dicir como se imaxina o seu funeral. «Quero que todo o mundo teña unha copa de champaña na man, e un pensamento para min», declarou. Ese día foi onte.