Tras dúas décadas do triunfo da pontevedresa Lourdes Domínguez en Roland Garros, a vilagarciá, número 53 do ránking mundial, debutará no U. S. Open
19 ago 2019 . Actualizado ás 12:00 h.O 6 de xuño de 1999 Lourdes Domínguez alzaba o trofeo de campioa de Roland Garros júnior. Desde a xesta da pontevedresa, xa retirada das pistas, ningún outro tenista galego, muller ou home, participara sequera nun dos catro torneos do Grand Slam na categoría sub-18. Ata este mes. O venres 30 de agosto Jéssica Bouzas Maneiro (Vilagarcía de Arousa, 2002) debutará no U. S. Open. Ou talvez o faga dous días despois, o domingo 1 de setembro. Unha dúbida que disipará mañá ás 16 horas, cando se peche a listaxe de renuncias e sáibase se a moza arousá accede directamente ao cadro principal, situada nestes momentos como terceira xogadora no da previa.
Coa clasificación, a 23 de xullo, do ránking ITF Tennis Junior, o circuíto mundial de referencia para os xogadores sub-18 que preparan o seu salto ao profesionalismo, como criba, Bouzas, no posto 54.º (hoxe aparece un máis arriba) quedou en primeira instancia ás portas de inscribir o seu nome entre as 64 raquetas do cadro principal polo título nas pistas de Flushing Meadows, nas que devolverá ao tenis galego ao Grand Slam júnior 20 anos despois.
O inminente desembarco de Jéssica Bouzas na gran cita de Nova York é o froito desa fórmula -que nada ten que ver coa maxia máis aló do necesario talento innato do deportista- inútil sen ingredientes tan pegados á realidade: traballo, entrega, sacrificio, e apoio familiar.
Despuntando desde o principio
Iniciada no tenis aos 6 anos, campioa galega benxamín e alevín, con 11 xa figuraba na órbita da Real Federación Española de Tenis, que a convocou a unha concentración de seguimento o mesmo ano, 2014, que era seleccionada entre as 8 mellores tenistas de España para xogar o Mutua Open Madrid sub-12. No 2016 a súa calidade e progresión abríronlle as portas da selección española, coa que debutou con 13 anos xogando a Winter e a Summer Cup; para sumar no 2018 as fases previa e final da Winter Cup, e este ano o Campionato de Europa sub-18.
Ante tal potencial, os seus pais propuxeron a Jéssica deixar o club local e apostar por buscar un gran salto de calidade nunha das mellores escolas de formación de España, a Academia Tenis Ferrer de Xávea, Alacante. E con 14 anos recentemente cumpridos, en outubro do 2016, a vilagarciá partiu do seu fogar familiar para comezar a crecer a todos os niveis a máis de mil quilómetros de distancia.
Pechando o seu primeiro curso como número 293 do ránking mundial júnior, o 16 de abril do 2018, con só 15 anos, situouse no posto 137 tras gañar o seu primeiro título individual nun torneo de Grao 2, o de Vinarós.
E tras ver retardada a súa escalada por un problema no seu ombro dereito, que a mantivo 18 semanas fose do circuíto, escalando desde o número 141 de comezos de ano ao 53 que ocupa hoxe, con cinco títulos en torneos de Grao 2 e 3; todos menos o de dobres de Vinarós encadeados entre xuño e xullo.
«Xogar un grand slam entraba nos meus obxectivos este ano», lembra Bouzas sen o menor rastro de soberbia. «Xogar o U. S. Open», declara, «vai ser unha experiencia incrible. Vou con moitas ganas».
Tres semanas para adaptarse á superficie dura tras tres anos sen apenas tocala
«¡Ah! ¡Non o sabía! Está moi ben». Jéssica Bouzas confesa que descoñecía estar a piques de pór fin a 20 anos sen galegos no Grand Slam júnior. Unha noticia que, salvo sorpresa, terá continuidade a comezos do 2020 no Open de Australia , tendo en conta que apenas defenderá puntos ata entón polo parón ao que se tivo que someter en metade do 2018 para recuperar ben o seu ombro dereito.
Javier Ferrer e Israel Vior, os directores da Academia Tenis Ferrer, os adestradores Javier Martí e Isaac Grau, e o preparador físico Jauma Ros conforman o equipo técnico que segue facendo progresar a Bouzas no seu terceiro ano no centro de Xávea. Nas súas instalacións, cóntanos, leva desde o arranque da semana pasada buscando adaptar o seu xogo ás esixencias e condicións da pista dura de Flushing Meadows canto o permite tan escasa marxe de tempo. E é que se durante os seus anos en Vilagarcía esa era o tipo de superficie na que se adestraba a maior parte do tempo, desde a súa chegada á Academia Tenis Ferrer «son tres anos adestrando en terra batida», e competindo sobre ela na maioría dos torneos que disputou neste tempo, explica Bouzas.
A adaptación «custa», recoñece a galega: «En terra síntome moi cómoda, porque fago un xogo moi variado e agresivo, que apuro escorregándome, o que me dá moita vantaxe. En pista dura non podo escorregar. Estou a adestrar moito a velocidade de reacción ás bólas, adaptándome aos desprazamentos, tamén para ter moito coidado con non ter lesións nas articulacións». Un traballo que a obrigou a sacrificar a súa presenza no Campionato de España sub-18.
Apoios, coa familia á fronte
Ao traballo da Academia Tenis Ferrer, Bouzas suma os apoios tanto dos seus patrocinadores como das institucións públicas. Pero sobre todo, é de novo o sacrificio económico da súa familia o que fixo materialmente posible a próxima viaxe a Nova York que Jéssica gañouse coa súa suor.