Un campazo, terrorífico con vento

manuel piñeiro

DEPORTES

PAUL CHILDS

17 jul 2019 . Actualizado ás 21:31 h.

Lembro a primeira vez que xoguei en Portrush. Chegas a través dunha estrada que, de súpeto, permíteche ver, alí abaixo, o campo e o mar. É unha vista sobrecogedora, como a dunha paisaxe lunar. O escenario, para todos os namorados dos links, é marabilloso.

Pero se falamos de competir, aínda que non é moi longo, convértese en terrorífico cando sopra o vento. A metade de percorrido, os hoyos 7, 8 e 11 vólvense complicados cando sopra o vento cruzado que predomina nesa zona da costa de Irlanda do Norte. Tamén o 16 e 17 son dúas rúas moi difíciles. O final, en xeral, resulta duro.

Gustaríame que soprase o aire para ver como o talento se impón por amais dos condicionantes, para que se demostre quen sabe mover mellor a bóla. É unha vantaxe coñecer ben o campo? Sempre o é, pero xa non tanto como antes. Si pode resultar un problema que o vento co que normalmente xogaches en Royal Portrush cambie de súpeto e pareza que xogues noutro lugar.

Jon Rahm e Sergio García contan para todo. Gustoume como xogou Sergio en Valderrama, moi fino de tee a green , e así llo dixen ao rematar o torneo. «Si, non metín nin un putt, pero ímonos ao Open», contestoume, como centrándose xa no British. Ten razón, debe recuperar a precisión no green.