Djokovic gaña o seu quinto Wimbledon na final máis longa ante Federer: 13-12 no set definitivo

DEPORTES

Adam Davy

O serbio venceu na primeira final da historia dirimida con desempate a 12 xogos no quinto set e suma 16 «grand slams»

14 jul 2019 . Actualizado ás 21:04 h.

Un partido tan tenso como espectacular merecía un desenlace único. Así que a batalla de máis de catro horas, o pulso de cinco sets na catedral entre Novak Djokovic e Roger Federer, rematou co nunca visto, un desenlace con desempate no 12-12 do set decisivo. O nunca visto no All England Club no último encontro do torneo. Gañou o serbio, que bailou mellor no arame dos tie-breaks. Os tres levou para imporse por 7-6, 2-6, 7-6, 6-4 e 13-12 (3). «É un partido que todo o mundo vai lembrar e eu vouno a intentar esquecer», recoñeceu con sorna e soberbio encaixe o sempre elegante Federer.

Chegou a verse na lona Djokovic, porque Federer serviu con 8-7 ao seu favor no quinto. Pero se rehízo o serbio. Aos seus 32 anos, celebra o seu quinto trofeo de Wimbledon e o seu décimo sexto grand slam. Gañou noutro pulso para as videotecas, consolida o seu liderado no ránking mundial e reforza a súa posición como alternativa, na clasificación histórica, ás dúas grandes raquetas do século XXI, Federer e Nadal, Nadal e Federer. Chegou despois ao cume, e non ten nin a elegancia nin o talento do suízo nin a garra nin a fortaleza mental do español, pero o seu tenis versátil impúlsalle como alternativa, capaz de gañar en todas as superficies.

A cada set que gañou Djokovic no tie break respondeu Federer de forma admirable. Así, golpe a golpe, chegouse ao quinto, co serbio tirando do seu plasticidad para estirarse ata acadar bólas imposibles e o suízo explotando o seu interminable repertorio de ataque, con máis frecuentes subidas á rede. Un break situou a Djokovic con 4-2 ao seu favor na manga decisiva, e parecía alfombrar o seu camiño cara ao título, pero respondeu Federer con outra rotura no xogo seguinte e ata se situou con 8-7 ao seu favor e 40-15. Con dúas bólas de partido, no palco real, o exentrenador do suízo, Stefan Edberg, podía visualizar xa o desenlace. Pero no transo decisivo abandonoulle o servizo. Faltáronlle saques venenosos para finiquitar a final e o que ía ser o seu noveno título na catedral. O serbio, quejoso ata co ollo de falcón nunha actitude metade infantil e metade desesperada, se rehízo e rematou gañando o desempate a 12. O nunca visto en máis dun século de tenis no All England Club.

Como lle sucede con Nadal, ao para moitos mellor xogador de todos os tempos non lle saen as contas con Djokovic. Tamén contra o serbio sae derrotado nos seus duelos directos, agora con 26 triunfos para o tenista de Belgrado por 22 para o de Basilea. E esa pequena vantaxe a nivel mental notouse nalgúns momentos decisivos da final.

O décimo sexto grand slam de Djokovic déixalle a tan só dous de Nadal na clasificación histórica e a catro de Federer. A Novak envolvéronlle as sombras durante unha delicada etapa durante os anos 2016 e 2017, pero a tempada pasada deixou atrás a súa peor crise cos títulos de Wimbledon e o US Open. E o seu dominio non cesa.