Prefire tomarse o seu tempo antes de decidir os descartes e ten claro que quere fichar un base e un pivote
10 jun 2019 . Actualizado ás 22:51 h.Leva apenas unhas horas na Coruña. «Estou vendo as instalacións e coñecendo a todo o mundo». Sergio García Martín (San Sebastián, 1983) xa exerce como técnico do Leyma, co que asinou para as próximas dúas tempadas. Atrás quedan outras tantas como axudante na ACB, unha experiencia que dá xa como espremida. Sergio é novo, 36 anos cumpridos en febreiro, pero leva xa 15 roldando os bancos, tanto como segundo como de primeiro espada.
-Chega tras dúas tempadas como auxiliar na ACB, por que se expuxo regresar á LEB?
-Cando estaba en Palencia tiña moitas ganas de vivir lígaa ACB desde dentro. Xurdiu a oportunidade de facelo hai dous anos na miña propia casa -como segundo de Porfirio Fisac e Valdeolmillos en Guipuzcoa Basket- e goceino moito. Levaba tempo dándolle voltas a isto de volver adestrar. Ao rematar a liga, falei co meu axente e comentoume que na Coruña ía quedar vacante a praza. Pensei que era a ocasión perfecta.
-Que lle conquistou do proxecto do Básquet Coruña?
-No mundo do baloncesto fálanse marabillas sobre o que está facendo este club a todos os niveis: desde a conversión en SAD ata o trato que dan aquí, tanto aos xogadores como ao cadro técnico. Pareceume unha oportunidade moi atractiva. Tivemos un primeiro contacto coa directiva e nas reunións posteriores deixáronme sensacións moi positivas. É un club serio, ben organizado e con profesionais moi preparados. Puxémonos de acordo en cinco minutos.
-Contratáronlle tras unha tempada de certa depresión, na que o equipo perdeu o obxectivo xa no mes de marzo.
-O deporte ten estas cousas. Hai tempadas que todo vai rodado e outras nas que veñen todas xuntas. As lesións de Monaghan, Quinton e Larry condicionaron moito. Imos pensar que a próxima tempada nos vai a acompañar a fortuna e a saúde para traballar, que tamén é importante.
-Pídenlle o play off de ascenso.
-Veño para iso e para pelexalo, para traballar coa intención de conseguilo. Contrátanme para que divirtamos á xente, consigamos traer máis afección ao pavillón e gañar partidos. Tan sinxelo e á vez tan complicado como iso. Temos que ser moi competitivos, non pórnos límites. Daquela a competición iranos ajusticiando e situaranos no noso sitio.
-E o primeiro será ir definindo o persoal. Pensou xa con que xogadores quere quedar e cales considera prescindibles?
-Temos que ver a situación de cada un con calma e analizar tamén como está o mercado. A día de hoxe, non descarto a ninguén dos que estiveron e teñen contrato en vigor. Non debemos tomar decisións precipitadas, sen estudar detidamente todos os casos. Hai que intentar facer o mellor persoal dentro das nosas posibilidades e ese será o primeiro obxectivo.
-Coa análise previa do dispoñible, que posicións prioriza para a procura de reforzos?
-É fundamental que teñamos tanto a posición de base como de cinco o máis forte posible. Ao final son as máis determinantes e aí imos centrar os nosos maiores esforzos no mercado para traer os mellores xogadores que poidamos REVISAR.
Foi sete anos axudante de Natxo Lezkano: «Sorprendeume o seu cesamento no Breogán»
O seu periplo polos bancos iniciouno aos 21 anos. E, desde entón, non parou. Aínda que, vendo a súa traxectoria, Sergio García valorou máis a estabilidade, que os proxectos efémeros.
-Moi pronto percibiu a súa vocación para comezar tan nova.
-Tíveno moi claro. Con vinte anos adestraba equipos de primeira nacional e, a través do pai dun amigo, chegoume a oportunidade de irme a Torrevieja. Aí empezou todo: liga EBA, LEB bronce... chegou a opción de Palencia. Case dez anos estiven. Non é algo habitual.
-Sete tempadas, primeiro, como axudante de Natxo Lezkano. Sorprendeulle o seu cesamento no Breogán?
-Claro que me sorprendeu. Como lle chamou a atención a moita xente. Condicionáronlle moito as lesións e a saída de Jerome Jordan. O equipo habíase debilitado moito. Coincidindo co seu despedimento, o club reforzouse con fichaxes. Unha oportunidade que non lle deron a el. Dígoo desde a subxectividade de ser o seu amigo. É un adestrador brillante.
-Dous anos logo á fronte do Palencia co que rozou o ascenso.
-Conseguimos gañar tanto a Copa como a liga pero eran os anos nos que os condicionantes para subir eran case imposibles. Afortunadamente todo iso cambiou e permitiu abrir a competición e que haxa uns cantos clubs con posibilidades reais de ascender.
-Xa non terá xogadores máis veteranos que o seu adestrador.
-O último ano en Palencia tiña a Urko Otegui, Lamont Barnes... (ri). Agora xa os empezo a ver novos.