O gran mestre ourensán Iván Salgado analiza o duelo polo título Mundial
20 novs 2018 . Actualizado ás 13:23 h.Na maioría dos deportes hase pensado unha forma de evitar os empates. No baloncesto, ata que un equipo gañe non se para, no fútbol hanse inventado as prórrogas e as quendas de penaltis, no tenis o tie-break… Por desgraza para o xadrez, aínda non se inventou un método xusto para conseguir desempatar as partidas. Hai quen propuxo que se sigan xogando partidas a un ritmo máis rápido ata que un salga gañador, pero iso podería levar a un absurdo: Imaxínense unha das partidas de 7 horas do match, despois diso, os xogadores están obrigados a xogar rápidas, en caso de empate partidas blitz… Poderían xogar ata a extenuación. Tamén levaría á incómoda situación psicolóxica de dominar a partida durante 7 horas, pero tras unha gran defensa, a partida remata en táboas. Está claro que o que se defendeu tería unha vantaxe nos desempates seguintes, como o que lle pasou ao Atlético de Madrid despois do gol de Sergio Ramos no desconto da final da Champions que moitos lembramos.
Propoño a todos que se tomen este match do Mundial (por agora, 4-4 entre Magnus Carlsen e Fabiano Caruana, tras oito táboas) como unha partida de xadrez ou como un partido de fútbol, ou como o que lles sexa máis cómodo. Pero é máis doado tomarllo como unha soa unidade, así o efecto depresivo de que cada día remate en empate desaparece.
O ASPIRANTE
Caruana, fiel ás súas variantes
Como previamos, Caruana non preparou variantes novas. Vén co posto: cos esquemas que mellor resultado lle deron todo o ano. Engadiu un nivel de profundidade ás súas variantes, pero iso era de agardar. Ninguén utilizaría nun Campionato do Mundo estratexias que utilizou antes sen saberllas moi ben.
O DEFENSOR
A agresiva defensa siciliana con negras e variedade con brancas
Carlsen pillou por sorpresa á maioría dos grandes mestres: Con negras, escolleu a Defensa Siciliana contra o peón de rei, unha das variantes máis agresivas e de contraataque, a cal xeralmente leva a posicións moi complexas nas que os tres resultados son posibles. Con brancas, unha vez máis decidiu cambiar en cada partida a ver se podía atopar ocos na preparación do seu rival.
O DOMINIO
Salvo no primeiro duelo, o italoamericano ten o control
Desde o punto de vista teórico, vexo ao equipo de Caruana por diante. En ningún momento estivo en perigo, só na primeira partida, na cal, ante o shock da Defensa Siciliana, non atopou a mellor forma de xogar e case perde. Por sorte, Carlsen non foi capaz de materializar a súa vantaxe cun golpe táctico sinxelo, como os goles que falla Benzema a porta baleira. Se Carlsen gañase esa partida, todo sería distinto, pero así é o deporte. Desaproveitas a túa oportunidade e todo volve empezar.
Pero despois desa primeira partida, a nivel de apertura foi un monólogo por parte do equipo de Caruana. Practicamente sempre con máis tempo na apertura e con posicións boas.
O NORUEGUÉS
Bótase en falta máis creatividade para variar o ritmo
Parece algo asombroso que con tanto tempo para preparar o match, o equipo de Carlsen non teña atopado ideas interesantes. Non digo todos os días, pero si con máis frecuencia. Comparándoo co fútbol, nun momento o Barcelona tiña a infalible táctica de dar mil pases horizontais, aburrir ao rival, nun momento darlla a Messi e que este regatease a alguén ou dese un pase buenísimo. De súpeto a alguén se lle ocorreu que se cubría a Messi, case todos os problemas estaban solucionados… Entón o Barça cambiou de estratexia e a Messi ocorréuselle que era mellor recibir algo máis lonxe da portería, así as defensas abriríanse e os seus compañeiros terían máis espazos. Isto é o que me está faltando de Carlsen: non está a obrigar ao seu rival a cambiar de estratexia, algo clave na elite. Debe dar con esa tecla, se non Caruana seguirá na súa zona de confort e será menos probable que cometa erros.
O DESGASTE
Carlsen podería dubidar do seu equipo, pero o seu xogo intuitivo ten máis valor a medida que o «match» alóngase
Carlsen é o que está a xogar un pouco fóra da súa zona de confort. Con brancas non pode sacar nada na apertura. Supoño que na súa cabeza empeza a ter certa desconfianza cara ao seu equipo e ante as súas posibilidades de romper as defensas do rival. Con negras coa Defensa Siciliana está obrigado a entrar nunha loita corpo a corpo na que, a día de hoxe, Caruana parece mellor preparado.
Pero non todo é cor de rosa para o aspirante. Na última partida non aproveitou a vantaxe, e creo que non é casualidade. Caruana basea as súas decisións no cálculo concreto de variantes, mentres que Carlsen utiliza máis a súa intuición. A fin de semana anterior estaba a falar cun gran mestre dos mellores do mundo e comentoume que considera que o xogador intuitivo ten máis vantaxe a medida que pasan as roldas. Na miña opinión ten toda a razón. Na oitava partida, Fabiano tivo dous momentos concretos: Unha xogada obvia de iniciativa na que un gran mestre necesitase apenas 5-10 minutos para facela, levoulle 30. Despois, cando había que xogar de forma concreta para manter a iniciativa, fixo unha xogada tranquila de control e perdeu a vantaxe. Nun estado bo de forma, Caruana gañase esta partida.
IGUALDADE
As táboas non son monótonas, senón froito de que as fortalezas de ambos se igualan
O resultado está igualado, pero non porque os dous rivais estean a facer o mesmo, senón porque ambos teñen puntos fortes e débiles distintos e por algo algunha razón, ao longo das partidas, estes compénsanse e asinan táboas. Caruana paréceme que está a ser un pouco mellor, pero iso non quere dicir nada.
Agárdannos catro partidas fascinantes. É hora de que o equipo de Carlsen esperte e atope algunhas ideas interesantes con brancas. Debería xogar con 1.e4 e romper as defensas do seu rival aí. Con negras, tapar os ocos e xogar corpo a corpo é a súa estratexia inicial; cambiala agora sería demostrar debilidade. Caruana debe seguir co que está a facer ata que a súa oportunidade apareza.
PROGNÓSTICO
Carlsen, aínda algo máis favorito
Ao principio do match pensaba que Carlsen era moi favorito, o cal case sucede se gañase a primeira partida; agora non me podo inclinar por ningún. Teño a impresión de que Carlsen segue sendo algo favorito pero, que isto sexa así, dependerá moito do labor do seu equipo. O xadrez pode parecer un deporte individual, pero sen o traballo de moita xente que está detrás é moi difícil acadar altas cimas.
Gocemos das roldas que quedan e que gañe o mellor.