Jorge Prado, un oasis no deserto

DEPORTES

rede bull

O campión do mundo de MX2 asomou nunha disciplina en declive en Galicia, onde o seu éxito non serve de revulsivo

15 oct 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

Jorge Prado é o antes e o despois. O motociclismo galego, en especial o motocrós redúcese, nin máis nin menos á xesta dun mozo que sacou petróleo dunha actividade en decadencia. E onde parece non haber nada actualmente. É máis, pódese dicir que para os reitores do deporte galego sobre dúas rodas, Jorge Prado segue sendo invisible. Saberá aproveitar Galicia o gran éxito do campión máis precoz da historia desta disciplina?

Cantas licenzas de motocrós ten Galicia?

Segundo datos achegados pola Federación Galega de Motociclismo (FGM), a media era dunhas 500 ou 600 licenzas anuais das que unha quinta parte poden ser de motocrós. «Actualmente, desde a apertura do deporte non federado, a situación cambiou radicalmente e andamos polas 300», matizan, á vez que fan fincapé en que as licenzas de motocrós non existen, senón que se trata de licenzas de motociclismo, coa que cada deportista pode participar nas diferentes modalidades.

Que circuítos hai operativos?

Cerceda e Taboexa son os máis activos. En Ourense, Santa Mariña. A falta de mantemento aboca á maioría ao desuso. Cabanas acaba de inaugurar un de supercrós. Ademais, atópanse os de Morás, Agolada... pero a FGM non se atreve a ofrecer unha listaxe actualizada.

Que competicións organiza a FGM?

A federación galega non organiza directamente as competicións, senón que o fan os clubs afiliados. O ano pasado celebráronse dous Campionatos de España en Taboexa, pero este ano Galicia caeu do calendario nacional. Xa está aberto o prazo de solicitudes para o ano 2019. Por outra banda, as probas do Campionato Galego foron suspendidas por baixa inscrición e as que quedan ata o final de ano é posible que corran a mesma sorte. O ano pasado participaron uns sesenta pilotos no Campionato Galego de motocrós.

Cal é o proxecto de futuro da FGM en relación co motocrós?

Desde o ente reitor deste deporte en Galicia, a organización de probas non federadas (cunha participación masiva) afectou negativamente á consolidación dos campionatos oficiais. A FGM intentou recuperar pilotos por medio dos Campionatos de España e logrou sesenta inscritos. Fuentes federativas apuntan a que ese será o camiño que se siga no 2019. Con todo, este ano haberá eleccións á presidencia da federación e todo queda a expensas do proxecto que resulte vencedor.

Que valoración fai o presidente da federación?

Con respecto ao gran éxito de Jorge Prado, José Canda, que leva ao redor dun ano a cargo de a FGM, afirma que ve «moi positivo» o conseguido polo mozo piloto. «Xa era un fenómeno desde pequeniño, xa despuntaba. Tivo a sorte de que o fichou un bo equipo e os seus pais tomasen a decisión de marcharse a Bélxica, o país do motocrós. E, por suposto, el é un escravo da moto, porque doutro xeito non se consegue o que está a conseguir. Iso esixe arriscar», analiza Canda. Ao mesmo tempo, lembra o contexto no que xurdiu a figura do actual campión do mundo. «En Galicia houbo moitísima base de motocrós. Cando Jorge comezou había moitísimos e moi bos pilotos. Os mellores de España estaban en Galicia. Como os irmáns Bernárdez».

Que análise fan os pilotos máis veteranos?

Román Pérez é un dos pilotos con máis experiencia ao máis alto nivel, e estivo a asesorar a Jorge Prado desde os inicios do campión mundial. Relata que empezou nos noventa, con gran afluencia de deportistas en todas as modalidades. «Tras o bajón desde 1998, apenas remontou timidamente e, a pesar de que segue habendo moita afección ao motocrós, ao enduro e á velocidade, a xestión por parte de todos non foi a máis adecuada», analiza.

Compara a gran capacidade de convocatoria da Liga Galega de Moto de Campo. «Houbo un momento igual no motocrós. O último supercrós do Galego celebrado na miña casa reuniu a uns cen pilotos. Pero despois encarecéronse as licenzas, suprimiron as promocións, os seguros da federación non cubrían os adestramentos, non había probas, descenderon as axudas organizativas... E a xente non sacaba a licenza para unha soa carreira. Creo que é por culpa de todos: motoclubs, federación... e isto foi cara abaixo», explica.

Resalta que Jorge Prado asomou neste contexto. «Tiña licenza catalá. Como pode ser que a federación galega non apoiase a un neno que ía ser campión do mundo? Moitos tiñamos axudas, incluído eu, sen tanto nivel (aínda que eu para entón xa me había ir a competir a Portugal). E Jorge Prado tivo que irse a buscar apoio a Barcelona», reflexiona.

«Agora está todo paradísimo. Encólleseche o corazón e non hai visos de mellora», conclúe.