Sergio Ramos devora marcas

Rodrigo Errasti | Colpisa

DEPORTES

CARL RECINE

Sinalado polo seu comportamento en Rusia, é referente tamén en éraa Luis Enrique e achégase na súa terra á histórica marca de Casillas

15 oct 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

En Cardiff, alí onde levantou unha dos seus catro Champions League como madridista, marcou o gol 96 da súa carreira e o seu décimo quinto coa selección española -superando a Andrés Iniesta e igualando a Santillana-, coa que disputou xa 159 partidos (debutou no 2005 en Salamanca ante China con só 18 anos da man de Luis Aragonés) e é capitán desde o 2016. Está xa a só 8 internacionalidades de acadar a Iker Casillas, outra das marcas que desexa completar un dos últimos sobreviventes (xunto a Raúl Albiol) da época gloriosa na que España dominou o mundo con tres coroas consecutivas entre 2008 e 2012.

«Estou a un partido dos 160 e fixen o gol 15. Independentemente do colectivo, o ir superando marcas é gratificante despois de tanto tempo na elite. É algo que me enche de forza para seguir superándoo», explicou na sala de prensa do Betis.

Na súa terra -«en casa aínda que sexa en campo do equipo rival»-, onde non é recibido co Real Madrid como a el lle gustaría no Pizjuán pero foi aplaudido pola afección do Betis, volveu dar a cara. Desde o momento que foi anunciado Luis Enrique como novo técnico se empezou a rumorear, asunto que na Federación tampouco parecían querer frear, que o asturiano podería prescindir do defensa debido ao seu comportamento na concentración de Krasnodar. Nos últimos anos había adquirido un gran protagonismo (grazas á súa estreita relación na época de Anxo María Villar con María José Claramunt, directora da selección), tendo máis capacidade de decisión da que cabería agardar para un capitán. Un previsible choque de personalidades podería complicar a súa presenza no grupo, pero nada máis lonxe da realidade. O seleccionador lanzoulle gabanzas na sala de prensa de Wembley e minutos despois o andaluz devolveullos. Asunto resolto.

En Sevilla tamén apareceu Ramos xusto despois de Lucho. «España vén de torneos nada positivos, e o fútbol son resultados. Despois do Mundial de Rusia a ilusión estaba baixa, pero houbo un cambio e recuperouse a orde e a disciplina, e tamén os resultados. A selección volve brillar e recupera o espírito. Estamos no camiño bo, e hai que seguir nesta dinámica e acumulando vitorias. Sería extraordinario xogar a final four e conseguir este título. Para o fútbol español é importante que a competencia sexa moi alta», explicou.

Precocidad

Ten case tantas marcas como tatuaxes no corpo: nunca na historia do fútbol europeo un xogador chegou axiña que aos 100 partidos coa súa selección. Aínda que deixou momentos para o recordo coa selección (ademais dos títulos marcou un penalti ao Panenka nas semifinais da Euro 2012) fáltalle emular a ese Ramos máxico adorado pola afección madridista. De feito, non logrou marcar na fase final dun gran torneo, dado que o tanto a Rusia concedéronllo en propia porta ao central ruso.

Agarda facelo pronto, aínda que sexa de penalti. E é que Ramos agora é tamén lanzador de penas máximas a pesar dos lembrados fallos ante Brasil (Confederacións 2013) e Croacia (Euro 2016). «Xa veremos se tiro os penaltis con España. É un rol que toca asumir e fágoo con gusto. Séntame moi ben asumir este tipo de responsabilidades de asumir os penaltis cando o equipo o necesita. Desde Hierro non había un central que tirase os penaltis». Todos os retos lle motivan. Tras caer en Rusia, e aínda dentro do Luzhnikí, deixou claro que quere chegar a Catar 2022 e competir na súa quinta Copa do Mundo (tras 2006, 2010, 2014 e 2018) a pesar de que chegaría a piques de cumprir os 37. Lonxe de asustarlle, o motiva.