Carlos Pita guio aos seus ao triunfo no estadio maño cun tanto desde 50 metros
24 sep 2018 . Actualizado ás 05:00 h.Non é a primeira vez que Carlos Pita (A Coruña, 1984) sorprende en Segunda coa súa maxia. O capitán do Lugo foi o protagonista da xornada en Zaragoza, despois de marcar un gol desde medio campo e guiar aos seus cara ao triunfo. Xogaba mellor o conxunto de Javi López, pero era incapaz de converter as súas ocasións. O mediocentro atopouse cun agasallo de Zapater no círculo central e alzou a vista o xusto para descubrir a Cristian Álvarez adiantado. Non o dubidou, armou a perna e disparou. O balón percorreu 50 metros antes de burlar ao porteiro e enmudecer á Romareda.
«Saíu perfecto, golpeei ben e o Cristian estaba bastante adiantado. Ese gol xa o intentou máis veces», comenta Carlos Pita de bo humor tras unha sesión de recuperación no campo do Ceao. «Cando Zapater toca o balón, queda xusto diante, xa non teño que facer ningún toque, perfecto para intentar o golpeo. Tiña diante a Javi Ros, tapándome unha liña de pase a Dongou», explica sobre a execución do pelotazo máis comentado da semana.
«Por escenario, probablemente o da Romareda é o gol máis bonito da miña carreira»
Moitas veces axitou a súa varita ao longo da súa carreira. Escarbando un pouco no seu historial, aparecen goles antolóxicos, como un gol olímpico que marcou contra o Vecindario cando o Lugo aínda militaba en Segunda B. «Foi na Romareda e o escenario xa o cambia todo un pouco. Probablemente o do sábado sexa o gol máis bonito que teña metido», di mentres fai memoria. «Metín un moi bonito tamén nun playoff de Terceira co Dépor B, pero son completamente diferentes. Aquel fora en xogada elaborada co equipo e leste foi un golpeo de lonxe», lembra.
O seu zapatazo contra o Zaragoza evocou o que se cascó Juan Carlos o ano pasado contra o Sporting de Xixón. O porteiro do Lugo deixou de pedra ao Anxo Carro cun golpeo certeiro desde o seu propio campo que noqueó a Diego Mariño. «Non, non, non», di ríndose Carlos Pita se lle propoñen un pique de lanzamentos longos contra o meta de Guadalaxara. «Non teño nada que facer aí, se me pico con el perdo seguro. Iso foi un golazo brutal, a min non creo que me chegue desde onde a lanzou el. Tampouco teño a precisión que lle puxo Juan Carlos. É moi difícil o que fixo», se sincera lembrando o mísil do gardameta, que este ano segue defendendo as cores do Lugo.
«Se me pico con Juan Carlos perdo seguro, é moi difícil o que fixo o ano pasado»
Carlos Pita acumula 220 partidos ás súas costas coa camiseta branquivermella e aínda que o ano pasado custoulle entrar no once tras superar unha lesión de menisco, para Javi López o capitán volveu a ser imprescindible. «A verdade é que este ano me estou atopando bastante ben, tiven sorte de facer a pretemporada desde o principio», recoñece e explica que «o ano pasado, a operación atrasoume bastante e os compañeiros estaban a un nivel altísimo cando eu puiden volver. Este ano si puiden entrar desde o principio, collendo ritmo, collendo boas sensacións e iso estouno notando moitísimo».
Só Seoane, a súa inseparable parella no pivote, supera a Pita en partidos cos do Anxo Carro. 249 fixo o de Ames en Zaragoza. «Xogar con Fernando é facilísimo, sempre está a realizar axudas, sempre sabes que vas ter a cobertura del por detrás e sabes que todo é máis doado», eloxia ao seu compañeiro. Xuntos adáptanse ben ao novo sistema con dúas liñas de catro, a pesar de levar anos competindo con outra formulación. «Ao final a saída de balón e o traballo ofensivo veñen sendo os mesmos ou parecidos, cambia un pouco si defensivamente, porque temos que asumir outro papel e outro xeito de defender, pero estamos igualmente cómodos»
Un gol necesario
Máis aló da arte, o gol de Carlos Pita era necesario. «Defensivamente estabamos a traballar moi ben e eles apenas chegaran. Si que tiñan a pelota, pero o control do partido estabámolo tendo nós. Tivemos un par de chegadas que non chegamos a rematar. Logo tapámoslles moitas liñas de pase por dentro, roubamos moitos balóns e fixemos moitos contraataques e a falta ao pau de Cristian para poder irnos ao descanso con máis vantaxe», analiza Pita.
A vitoria sérvelle ao Lugo «para recuperar as sensacións do inicio de Liga , que eran boas e o equipo estaba a traballar ben. Despois do partido de Madrid e do Oviedo, o equipo baixou de nivel e non estivera nunha boa liña». Explica que a vitoria na Romareda, tal e como se deu, vénlle ben ao Lugo polas formas. Necesitaban xogar «controlando o partido, volvendo sentirnos cómodos no campo, soltos, ofensivamente coas ideas bastante claras. Víusenos gozar bastante e defensivamente fixemos un partido moi completo durante os 90 minutos».