Courtois sempre soñou en branco

José M. Fernández

DEPORTES

JAVIER SORIANO | AFP

13 ago 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

En cinco ocasiones achegou o escudo aos seus beizos. Un acto de fe madridista tan inédito como, ao parecer, necesario para alimentar á súa nova parroquia. Thibaut Courtois é un futbolista sensato, serio e case sempre contido, por máis que estes días se airease aquel pecado de mocidade ?acaba entón de cumprir 21 anos?, cando no balcón do consistorio madrileño mofábase da institución que lle pagará o soldo durante os próximos seis anos. Entón, como lembrou a semana pasada, o seu soño xa era formar parte do Real Madrid, ese equipo ao que admiraba tras descubrir na súa infancia ao novo Iker Casillas. Desde que Alfonso, aquel dianteiro sutil e crebadizo formado na canteira branca, recoñeceu que mentres na súa adolescencia suaba a camiseta branca nos campos da Cidade Deportiva soñaba en azulgrana, o escepticismo hase apropiado definitivamente do fútbol. Sábeo, porque o viviu nas súas carnes, Borja Fernández, o centrocampista galego ao que unha ducia de radicais ?ao parecer, donos do sentimento branquiazul? recibiron na Coruña con insultos as súas inclinacións célticas, nun demasiado habitual exercicio de intolerancia. Dez meses despois, Borja abandonou Riazor aclamado pola inchada tras marcar un dos seus dous únicos goles como branquiazul en Balaídos e colaborar ao ascenso do Dépor.

Nin Courtois necesitaba tantos golpes de peito para mostrar un compromiso que xa exhibiu nunha traxectoria ao parecer non desexada ?Atlético ou Chelsea? nin era necesario que Florentino Pérez transformase a súa fichaxe no froito dunha excepcional conxunción astral. Conmovedor e eloxiable, o belga reencontrarase en Madrid coa súa familia, como era o seu desexo; e ademais xogará no campión de Europa. Pérez descontento co meta que defendeu a portería do campión da Champions os últimos tres anos, satisfai un dos seus caprichos; despois do esperpento polas frustradas fichaxes de De Gea ?hoxe caído en desgraza? ou de Kepa, a prezo de saldo, o presidente do Madrid xa ten «un dos mellores porteiros do mundo, se non o mellor». Iso si, á terceira, tres anos despois de comezar a súa procura e despois de gañar tres Champions. Pérez ten o seu porteiro e Courtois pode bicar o escudo que quería. Ás veces os soños cúmprense.