A decisión de Griezmann

José M.Fernández PUNTO DE MIRA

DEPORTES

18 jun 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

Griezmann xoga ao fútbol e, ademais, ten unha clara vocación marketiniana. Aos 26 anos, xa tivo tempo para contar a súa vida. Así, de súbito e con toda unha carreira por diante, tras unha infancia soldada a un balón, ter sido recrutado pola Real Sociedade aos 14 anos e despois de que varios equipos do seu país rexeitáseno pola súa debilidade física. Na exemplar vida do Principiño, na traxectoria que lle achegou á mesa na que comen Messi e Cristiano Ronaldo, nada foi doado. Nunca o é. «Detrás do sorriso heinas pasado canutas. Chorei moito para chegar ata aquí», admite nunha relato redactado polo xornalista Arnaud Ramsey e contado en primeira persoa. Herdou a paixón polo fútbol do seu avó materno, Amaro Lopes, un defensa que xogou no Paços de Ferreira e que acabou instalándose en 1957 en Maçon, unha pequena cidade do departamento de Saona e Loira.

Admirador confeso de David Beckham ?un modelo, tamén fose do campo?, o relato de Griezmann desvela, talvez inconscientemente, que a burbulla na que as estrelas do fútbol viven é algo máis que unha sospeita. «Ás veces come cos xornalistas ou os saúda con dous bicos. Eu prefería que gardase as distancias, pero ela é así», di sobre Maud, a súa irmá e a encargada da súa comunicación co mundo exterior. Pouca cousa máis aló de saber que a súa primeira tatuaxe é unha frase de Antoine de Saint-Exupéry ?«feixe da túa vida un soño, e dun soño unha realidade»?, ou a súa devoción polo mate e pola NBA. E, sempre, a devoción polo marido de Victoria . «Beckham converteuse nunha marca, algo que eu non son aínda». A decisión, o exitoso documental realizado pola produtora de Piquei é outro paso máis, un sincero dilema envolto en papel cuché, onde a liña que separa a verdade da mentira, a aparencia da realidade, é máis difusa que nunca. Iso si, coidadosos planos dunha exclusiva vivenda, un avión particular para gozar cos seus dun par de días libres e unha estudada displicencia. Unha ficción que deixa ao descuberto o ridículo de Bartomeu e da súa contorna, o agudo que é para os negocios Piquei e o pouco en serio que hai que tomarse o fútbol. E que Grizmann segue no Atlético. Ten 23 millóns de razóns. Netas.