Que pena non poder ver a este Federer, tan agresivo, acertado e rexuvenecido, en terra. Entón poderiamos enfrontar esta nova idade de ouro do suízo co sobresaliente rendemento actual de Rafa Nadal noutra superficie. En pista rápida leva cinco vitorias seguidas. Acentuou a súa proposta cun tenis máis rápido aínda, máis directo, de puntos máis curtos. Utiliza moito contra Rafa o bote pronto, evita ceder terreo e apenas se afasta da liña de fondo.
Máis aló da sensación dunha certa fatiga por encadear moitos días competindo ou a falta de faísca para ler algún servizo do rival, non se pode dicir que Rafa teña xogado mal. Sacou mesmo mellor do que acostuma, e xogou con profundidade, pero foi arroiado polas virtudes de Federer e en realidade varios dos seus erros non forzados estaban condicionados polos mísiles que enviaba o suízo.
En partidos como o de onte Federer roza a perfección. Que podería ter feito Nadal para romper ese ritmo infernal? Pouco porque ademais a pista de Shanghái é rapidísima, case puída. Talvez puido buscar algunha bóla angulada para abrir a pista, ou elixir máis veces o revés cortado, a pesar de non é un especialista nese golpe, pero en fronte recibía mísil tras mísil, o que complica todo.
Ambos se reinventan constantemente, así que seguro que Rafa atopará a fórmula para facer fronte a Roger, como Roger a atopou para sorrir agora ante Rafa.