Máis de 1.000 euros por unha entrada dun concerto? Os prezos desorbitados chegaron a Galicia

CULTURA

Los integrantes del grupo estadounidense Guns N' Roses, Axl Rose y Slash, durante una actuación en Madrid
Os integrantes do grupo estadounidense Guns N' Roses, Axl Rose e Slash, durante unha actuación en Madrid VICTOR LERENA

Os tickets vip do concerto dos Guns N' Roses en Vigo acadan os 1.156 euros, e inclúen un tour entre bastidores e subir ao escenario antes do concerto

28 mares 2023 . Actualizado ás 17:05 h.

Os prezos populares dos concertos dos nosos artistas favoritos van camiño de converterse nunha reliquia do pasado. Agora, a pregunta de moitos fans xa non é se ir ou non ir a un concerto ou de se conseguirán sacar a entrada ante as colas virtuais, senón se llo poden permitir. Á subida dos prezos en plena inflación súmanse outros dous factores que parece que viñeron para quedar: as entradas vip e os prezos dinámicos.

E, por primeira vez, e para sorpresa de todos, un concerto en terras galegas ten unha entrada vip que supera os 1.000 euros, a de de os Guns N' Roses no estadio de Balaídos, en Vigo. Concretamente, 1.020 euros, aos que se suman 136 máis por gastos de xestión. Un total de 1.156 euros para aqueles que queren gozar da gran banda rock nunha experiencia vip que vai máis aló da música.

As entradas vip non son novas en Galicia. Xa o ano pasado estiveran dispoñibles, por exemplo, no concerto na Coruña de Rosalía , a artista española máis internacional nestes momentos. Pero a diferenza entre entradas non era tan esaxerada. Fronte aos 59 euros do ticket máis básico ou os 81,50 da entrada xeral, o pase VIP custaba 297 euros, é dicir, 5 veces máis. Esta opción, a máis custosa, incluía vantaxes como o acceso anticipado ao recinto, varios agasallos de merchandising  e atención por parte do staff vip.

Pero nada que ver co prezo destas entradas vip dispoñibles para o concerto dos Guns N'Roses en Vigo, que superan xa os 1.000 euros, e son 18 veces máis caras que as máis alcanzables. O certo é que esta opción, bautizada como Ultimate Package, parécese máis aos cofres experiencia que foron tan populares hai uns anos que a un ticket dun concerto.

Por ese prezo, os asistentes poden facer primeiro un tour entre bastidores, facerlles preguntas aos persoas que forman o equipo da banda estadounidense —pero non aos propios membros do grupo— sobre como se prepara o espectáculo, e ademais subir ao escenario antes do concerto para fotografarse cos instrumentos do grupo de hard rock. Quen paguen ese prezo, levarán tamén unha púa de guitarra exclusiva, e tamén algúns agasallos de merchandising .

Esa é só un dos seis tipos de entradas vip dispoñibles no concerto de Guns N' Roses, aínda que o resto non se achegan a ese prezo. As seguintes que dan acceso á zona vip, con cátering e bebidas incluídas, xa custan bastante menos da metade (395,5 euros, sumando os gastos de xestión).

A cultura das experiencias exclusivas para usuarios vip está cada vez máis estendida entre os grandes artistas e, de feito, as dos Guns N' Roses non son as máis caras que podemos atopar nun concerto en territorio español. Por exemplo, o concerto de Beyoncé en Barcelona conta cunhas entradas para zona vip que custan a friorenta de 3.000 euros.

Esta nova tendencia non está exenta de críticas ante o clasismo que supón para eventos populares de masas. De feito, hai só un mes, a banda indie española Lori Meyers viuse obrigada a cancelar as entradas golden e vip do seu concerto en Madrid ante as críticas enconadas de moito dos seus fans.

Os prezos dinámicos, unha estratexia cada vez máis común

Aos desorbitados prezos dese tipo de ticket vip únese unha modalidade de venda de entradas cada vez máis común, que se coñece como «prezo dinámico», e que tamén se aplica no concerto dos Guns N' Roses de Vigo. Este método supón que as mellores entradas do recinto non teñen un custo fixo, senón que este fluctúa en función da oferta e a demanda. O capitalismo máis salvaxe tamén chegou aos concertos de rock.

Un algoritmo ao que xa estabamos acostumados nas aeroliñas, en Uber ou nos hoteis e que agora se aplica tamén na música en vivo, cunhas consecuencias zumentas para os organizadores, pero potencialmente desastrosas para o público xeral: nalgúns casos, o prezo chegou a multiplicarse por 10. Aínda que, por suposto, nunha teórica situación de concertos que non se enchan, tamén poderían chegar a ser máis baratas que o seu prezo orixinal.

A idea xurdiu en parte, supostamente, para combater o «espolio ao fan» que provocaban as reventas de entradas, pero, ao final, o único que cambiou é que, no canto de enriquecerse particulares anónimos, fano as propias promotoras. Os problemas que ata agora sempre achacaramos á compravenda de tickets son agora xa unha parte integral das plataformas de venda.

O método xa leva un tempo exposto. Hai uns anos, en época prepandémica, un dos altos executivos de WME Entertainment, Marc Geiger, non se cortaba un pelo á hora de explicar no portal Billboard cal era o seu escenario ideal: «A idea de que un consumidor vai sentarse na primeira clase cun ticket económico é un remanente do que eu adoitaba chamar “os prezos socialistas do rock and roll”, e agardo que aos poucos vaiamos cara a unha economía do mercado». Así, sen panxoliñas. E resolvía: «Se á xente non lle parece ben o prezo dunha entrada, poden comprar unha máis barata ou directamente non ir».

Os plans que tiña en mente o directivo tiveron un percorrido curto, porque chegou a pandemia para pechar todas as grandes salas de concertos e os eventos masivos de golpe. Pero, como un efecto rebote, esa idea latente regresou, multiplicada, na recuperación dos grandes eventos de masa da pospandemia.

Os artistas, parte do problema

Por suposto, gran parte da culpa disto téñena os altos executivos e as plataformas de venda de entradas, pero non son só eles os responsables. Quen deciden se se establece o sistema de prezos dinámicos en cada xira son, en última instancia, os artistas. E as grandes bandas de masas son, ademais, as maiores beneficiadas deste sistema perverso que non fai máis que expulsar a boa parte dos fans das salas de concertos.

O problema é que, mesmo cando a intención dalgúns artistas é boa, as plataformas de venda non sempre o poñen doado. Hai un caso recente con gran repercusión. Na súa última xira por Estados Unidos, The Cure acordou de forma pechada pór as súas tickets a prezos populares, uns 20 dólares. Sen entradas platino nin prezo dinámico, para evitar os prezos inflados ou o clasismo das zonas vip, e, ademais, nominais e intransferibles, para evitar a reventa abusiva. A sorpresa dos fans foi que, cando foron a comprar as súas entradas en Ticketmaster, os gastos de xestión elevaban o prezo final por amais do dobre do custo da propia entrada. Uns tickets que tiñan que ter custado 20 dólares non se podían comprar por menos de 43.

Unha sorpresa que non foi só para os fans, senón tamén para o propio Robert Smith, líder da banda, que montou en cólera e comezou unha campaña para esixirlle explicacións e unha rectificación a Ticketmaster. A empresa, ante a insistencia de Smith por defender aos seus seguidores, deu finalmente o seu brazo a torcer, e, segundo anunciou o propio músico británico, quen adquirisen as entradas xa recibirían reembolsos parciais deses elevados gastos de xestión.

Robert Smith converteuse agora nun heroe para moitos dun problema que non fai máis que crecer e volverse máis habitual. E a súa loita particular deixa aberta a porta á esperanza de que, nalgún momento, volva se é posible ir aos concertos dos nosos grupos favoritos sen, para iso, ter que pedir un crédito ao banco.