Notable estrea de Clara Roquet con «Liberdade» na Seminci

miguel anxo fernández VALLADOLID / E. LA VOZ

CULTURA

NACHO GALEGO | EFE

A película sobre a amizade de dous adolescentes durante un verán en Mallorca inaugurou o festival de cine de Valladolid

24 oct 2021 . Actualizado ás 12:44 h.

A Seminci leva anos apostando por abrir cunha película española, nunha xogada non exenta de riscos, ata o punto de que algúns directores desisten de facelo para aforrarse o mal grolo ante a crítica acreditada, que lles agardaba co coitelo entre os dentes. A nómina de autores escaldados non é curta, e algúns fórono por mérito propio. Fracasar aquí, equivalía a afundir o seu posterior asalto ás salas. Con ese xesto de abrir o festival apostando polo cine local, Valladolid confirma a vontade de erixirse como a cita por excelencia para a totalidade do sector audiovisual español. Como proba os filmes, autores e profesionais varios que visitarán a Seminci durante estes días.

San Sebastián, coa peaxe derivada da súa condición de clase A e unha certa submisión ao cine de Hollywood trufado de encanto á baixa, e Sitges especializado en fantástico e de terror, implica a que na cidade do Pisuerga, o equipo dirixido por Javier Angulo, poña en valor o seu principal capital: ser o segundo festival máis antigo de España e a súa aposta decidida pola produción independente, cunha nómina de autores fieis que reservan as súas estreas para este festival, como este ano é o caso de Robert Guédiguian con Mali Twist, entre outros.

Por iso é polo que a Liberdade , ópera prima da barcelonesa Clara Roquet, concedéseselle o privilexio de abrir esta «edición de tránsito cara á normalidade», en palabras dos seus organizadores, cun programa realmente espectacular e, sen dúbida, a proba de maratonianos.

NACHO GALEGO | EFE

A crítica especializada enfróntase a 23 longos da sección oficial, que obrigará a facer virguerías a quen desexen asomarse a outras interesantes seccións e propostas. Roquet (Vic, 1988), que xa viña dunha boa acollida na Semana da Crítica de Cannes, superou a proba con fartura, e aínda que xa curtida como guionista e autora de curtos, no seu primeiro longo confirma un envexable dominio da cámara, un asumible control do ritmo, e en particular, un sorprendente traballo cos actores. Estamos ante o que a crítica moi ben chama de coming-of-age , que falando en prata vén ser trama centrada nunha protagonista enredada en cuestións psicolóxicas, de moral e derivados. Tema que case sempre adoita resultar un peñazo, pero non é o caso. Unha nena de 14 anos que durante as vacacións familiares en Eivissa, coa súa avoa atacada de Alzheimer, establece amizade cunha congénere colombiana, filla da coidadora da enferma. Será un verán clarificador para a pequena, que deixará atrás as trapalladas da nenez.

Iso e outros paus que Roquet toca como de pasada -a diferenza de clase e o que lle colga-, pero que reforzan o valor dun filme, no formal dunha clara influencia francesa. Sin duda, Roquet chega para quedar, e que a súa próxima película non pase, como foi o caso, por rodarse no 2019, soportar a pandemia nun caixón, para dous anos despois asomar vía Cannes e agora na Seminci, que non se irá sen premio. Admítense apostas.

«A virxe roxa» por Galicia

Na sección Doc España, entra hoxe a primeira das producións galegas presenten na Seminci: A virxe roxa, con dirección de Marcos Nine.