«Astérix tras as pegadas da Billa» retoma ao personaxe para volver con forza un ano despois da morte do seu debuxante orixinal, Albert Uderzo
23 oct 2021 . Actualizado ás 10:23 h.Unha viaxe a un país indómito, un reto e un pobo que rompen os estereotipos de Astérix e Obélix: o novo álbum dos irredutibles galos, Astérix tras as pegadas da Billa, retoma os ingredientes habituais para volver con forza un ano despois da morte do seu debuxante orixinal, Albert Uderzo.
O seu falecemento en marzo de 2020, tras o de René Goscinny en 1977, deixou totalmente en mans do debuxante Didier Conrad e do guionista Jean-Yves Ferri as rendas dun éxito de vendas ao que estes últimos se sumaron no 2013 con Astérix e os pictos.
Nesta quinta entrega feita co seu puño e letra, o pequeno guerreiro de louro bigote e o seu orondo amigo, repartidor de menhires, viaxan á terra dos sármatas, alá onde o día só dura un instante, segundo a crenza dos romanos, para axudalos a protexer á Billa, un animal mítico que estes teñen como tótem.
«Inventar un país permite outro ton, outro ambiente», conta a Ferri, que nesa expedición cara ao descoñecido introduce cuestións de actualidade como o complotismo, o feminismo ou a protección do medio ambiente.
As aventuras de Astérix debutaron en 1959 no primeiro número da revista Pilote e a súa popularidade non decaeu desde entón. Este último álbum, o número 39, sae este xoves á venda en 17 idiomas e unha primeira tirada mundial de cinco millóns de exemplares.
Como os seus creadores orixinais, Ferri tampouco di saber o motivo do seu éxito: «Pero eles envorcaron moitas cousas universais no seu interior. E hai outra explicación, os tradutores inclúen sempre particularidades de cada país». O mestre quesero Manchegov ou o carpinteiro Kontrachapadov, da edición española, son un exemplo.
O guionista asume cada novo álbum «un pouco como un desafío persoal» e o seu traballo a distancia con Conrad, que vive nos Estados Unidos, parece esquecerse da potente máquina comercial que rodea a este cómic ata que chega o momento da promoción.
«Contrariamente ao que se cre, nunca recibo consignas particulares. Son un antigo lector de Astérix e se que podo facer», sinala, non sen admitir que para Uderzo e Goscinny o proceso era «máis natural» porque eran «os seus personaxes». Nestes cinco álbums o peso da responsabilidade dese legado deixou paso a un dominio da historia e das súas características.
E con eles evolucionaron tamén os personaxes. En Astérix tras as pegadas da Billa, para sorpresa dos seus protagonistas, as mulleres sármatas son guerreiras nómades e os homes viven na paz da aldea. «Hai cousas que lles resultan un pouco difíciles, que son un reto, pero humorístico, agardo», engade o guionista, que no comportamento dos romanos, na súa desconsideración cara ao hábitat alleo, fai que a sociedade actual se mire no seu propio espello.
Rodeado de polémica
É, como todos os anteriores, un álbum que nace sen vontade política, aínda que lle resulte imposible escapar da polémica. Nalgunhas escolas do Canadá recentemente queimáronse libros, entre eles de Astérix ou Lucky Luke, como protesta pola forma estereotipada en que representan aos nativos de diversas rexións.
«Podo entender que algunhas representacións choquen porque no cómic hai tradición de caricaturizar, pero hai que pór iso en contexto. Queimar libros non é o mellor que se pode facer para protestar contra a violencia, porque é algo violento en si», sostén Ferri.
Esta participación podería ser a súa última. «Cada vez dígome que non vou poder continuar e cada vez estou convencido de que vou parar porque é difícil. Dígoo cada vez, pero é certo que esta se cadra é de verdade».
Si ten máis claro que non quere acabar un álbum inédito, recentemente descuberto e a medio facer, Astérix au cirque (Astérix no circo), que a filla de Goscinny, Anne, atopou nos arquivos familiares.
«Sería algo moi específico, diferente do que facemos, un traballo de restauración. Nós non somos especialistas de Astérix. Somos autores que inventan novas historias. E quen sabe, se cadra Goscinny quixo tiralo?».