A viguesa trata na súa novela a queima de libros da Coruña en 1936
02 ago 2021 . Actualizado ás 05:00 h.A escritora viguesa Goretti Irisarri (Vigo, 1974) paso tres meses confinada nunha diminuta bufarda de Madrid durante o estado de alarma do 2020 polo covid. Nesa primavera forxou a novela A tradutora, que escribe como sempre man a man con Jose Gil Romero (Las Palmas de Gran Canaria, 1971). Trátase dun thriller de espionaxe ou ficción histórica que narra o que pasou neses oito minutos que tivo de atraso o tren do xeneral Francisco Franco cando se dirixía a Hendaia a reunirse con Adolf Hitler en plena Segunda Guerra Mundial para sondar a entrada de España neutral na guerra no bando do Eixo. O atraso do español impacientó ao führer.
«A tradutora» será publicado en setembro pola editorial Harper Collins. Un das pasaxes da novela recrea o chamado bibliocausto da Coruña o 19 de agosto de 1936 (cumpriranse agora 85 anos), a primeira queima pública de libros á que Manuel Rivas tamén dedicou un volume. «É unha novela de espías e de aventuras, ten varios temas secundarios interesantes como o do bibliocausto en época de Franco, que empezou xustamente na Coruña. Máis de mil libros arderon en varias fogueiras na dársena do porto, fronte ao Club Náutico e a beiras do mar, que consideraban criminal propaganda», di Irisarri. Ela mesma visitou o escenario. Había obras de Blasco Ibáñez, Ortega e Gasset, Pío Baroja ou Miguel de Unamuno, así como a biblioteca persoal do coruñés Santiago Casares, que era presidente do Consello da república, e os libros do centro de estudos sociais «Germinal» da cidade.
«A nosa idea é que fose un pouco cinematográfica, tipo Hitchcock, con suspense e romance, co seu drama e os seus toques de humor. É unha novela protagonizada por unha muller e que ten un ritmo intenso: a parte do tren supón só oito minutos en tempo real, pero ocupa o infartante terzo final da novela», di Gil Romero . «Un auténtico reto para nós como autores, soster este crescendo».
A acción que Irisarri e Gil Romero narran na tradutora está ambientada en outubro de 1940. Elsa Braumann é unha nova tradutora de libros alemáns que subsiste no Madrid de 1940 ao coidado da súa irmá. Unha noite, na Capitanía de Madrid requírese a Elsa para unha misión de carácter secreto e que está relacionada co encontro entre Franco e Hitler.
Ao longo dos seguintes días, Elsa comeza a intimar co capitán Bernal, xefe de seguridade da operación, home cultivado e amante do cine, como ela. Pero alguén ameaza á nova tradutora para involucrala nunha operación de contraespionaxe: disporá de tres minutos para roubar certos documentos a Franco no tren que lles levará ata Hendaia. O devir da Segunda Guerra Mundial está agora nas fráxiles mans de Elsa Braumann, esas que están a piques de traizoar ao home de quen se está namorando.
A novela entronca cunha tendencia literaria onde as mulleres correntes ven involucradas en grandes tramas de espionaxe na Segunda Guerra Mundial.
Nieves Ferreiro describe A tradutora como unha «apaixonante novela» de «amor, espionaxe e libros prohibidos nunha magnífica intriga protagonizada por unha modesta pero valente tradutora».