A última película de Santiago Segura, «Coma unha bala. Destino Asturias», sumar ao filón aberto con «Pai non hai máis que un»
31 jul 2021 . Actualizado ás 05:00 h.De Segura nin se dubiden as súas capacidades como director e produtor. A súa saga de Torrente , digan o que queiran sectores da crítica, son artefactos homologados, cuxas pasadas de freada —incluída a súa escatología— responden a conxunturas puntuais, pero nin se cuestione a súa factura, a anos luz do subgénero español de tempos remotos, léanse Ozores, Martínez Soria, Naschy, Merino e non poucos Klimovsky e Aguirre, que revisados agora, son filmes gaseosos. Segura librarase diso cando pasen varios lustros, porque roda ben aínda que o seu forte non sexa filmar a pequenos nin os seus guións aspiren á excelencia. Coma unha bala. Destino Asturias sumar ao filón aberto en 2019 con Pai non hai máis que un, taquillazo que lle animou a unha secuela estreada en plena pandemia -acto heroico, sin duda- e agora insiste, aínda que daquelas só conserva o ton e a insistencia en rodearse de rapaces. Alí, o atribulado pai dunha prole era Javier, e agora é o igualmente atribulado Ricardo, aínda que con fillo único e uns cantos… prestados.
Sinceramente ¡Regresa Torrente! Segura ten moi claro que o seu obxectivo é o target familiar e facer caixa. Nada que reprochar. Outras marcianadas, non poucas chegadas de Hollywood , pretenden o mesmo e os exhibidores cantando xotas. Mesmo consegue o seu obxectivo: o público cómplice sabe o que lle agarda e recompénsao en despacho de billetes. Agora ben, o resultado admite reproches xustificados. Puido redondear de non haber dúas tramas nunha: a viaxe dos nenos en tren e o dos adultos por medios circunstanciais. De modo que o primeiro acaba esmagado polo segundo, con situacións divertidas pese ao empeño de Harlem en facer de si mesmo.
Que o director e o seu coguionista Marta Fernández de la Vega -fiel ao madrileño desde Sen reviravoltas, en 2018-, non aspiran ao Goya, queda claro, pero sorprende o seu genuflexión ante o politicamente correcto e a linguaxe inclusivo xunto a outras lindezas. Estráñase algo máis de mala baba… torrentiana. Nada máis saudable que rirse dun mesmo, e tamén de todas, todos e todes.