O maio francés revoluciona un internado feminino onde ensinan ás alumnas a ser perfectas amas de casa
20 ene 2021 . Actualizado ás 09:07 h.Entre o esperpento e a caricatura, Manual da boa esposa practica un xogo inevitablemente insatisfactorio pero adornado con divertidos momentos e tamén cunha traballada riqueza na posta en escena. E é que a película, máis aló de certa disimulada mansedumbre, ten un valor innegable: o extrañamiento está ben conseguido na representación dun grotesco internado para señoritas que acaba revolucionado ao fío do maio francés.
Ano 1967. Amence, canta o galo, gorjean os paxariños, nun pick up soa Adamo -Cae a neve- e as persianas do internado ábrense, deixando pasar a luz. Comeza o curso con quince novas adolescentes que, durante dous anos, serán «educadas» por catro adultos alcanforados. Entre esas catro paredes, ás nenas vanlles a ensinar «os alicerces para chegar a ser boas amas de casa e agradar aos seus futuros esposos». O dono da institución, a súa muller, a súa irmá e unha desconcertante monxa fumadora parecen sacados dunha historieta de Bruguera ou, mellor, dun cómic de Aquiles Talón.
O ridículo estoura tras a morte accidental do patriarca, atragantado por un óso de guiso de coello cociñado pola desconsolada irmá. Tras a morte do mundo masculino -do único home do vetusto establecemento-, os acontecementos precipítanse en fervenza querendo emular o ritmo dunha película de Jacques Tati e a cor -non a impostura- dun filme de Jeunet.
Os catro profesores exhiben físicos dignos da Rue do Percebe grazas ao esforzado e histriónico traballo de Juliette Binoche, Yolande Moreau, Édouard Baer e Noémie Lvovsky, pero seremos máis felices coa tenra construción das xeografías de catro noviñas, coidadosamente seleccionadas polos narradores entre as habitantes do internado. A pelirroja -«as pelirrojas sempre son mala influencia», di a monxa-, a moza rica con inclinacións lésbicas, a fea gafotas e a moderna beat brillan nunha pelexa de almofadas que é unha sincera homenaxe ao Cero en conduta de Jean Vigo: espíritos lozanos indomeñables nun remolino de enerxía desbordada.
O actor e director Martin Prevost, sempre seducido polas historias de mulleres talentosas que loitan contra un mundo adverso -Violette Leduc ou Seraphine de Senlis-, non será un xenio -iso seguro- pero agradéceselle o candor e a credulidade despregados ao redor destas vidas que comezan.
«MANUAL DA BOA ESPOSA»
[«A BONNE ÉPOUSE»]
Francia-Bélxica, 2020.
Director: Martin Prevost.
Intérpretes: Juliette Binoche, Yolande Moreau, Noémie Lvovsky, François Berléand, Édouard Baer, Anamaria Vartolomei, Pauline Briand, Marie Zabukovec, Lily Taïeb.
Comedia.
105 minutos.