Dándolle a razón ao título español, nada é o que parece na gran mentira, unha película que comeza como unha de estafadores agradables e canallas con estilo, pero acaba sendo unha desabrida historia de vinganza, con ecos de David Mamet. Talvez o filme non é demasiado bo, pero si que sorprende , menos nas voltas do guion e máis, moito máis, no cambio de rexistro da segunda metade da cinta, tan abrupto como agre.
A acción comeza con dous venerables anciáns, supostamente viúvos, que contactan nunha páxina de citas en liña, mentíndose xa desde o minuto uno. Mentres os títulos de crédito desfilan nas pantallas dos interlocutores, un fuma e a outra bebe , e, ao mesmo tempo, os dous decláranse abstemios. Pero non, isto non só vai da mentira e a aparencia instaladas como verdade da nosa sociedade virtual. O vello estafador, encantador sen escrúpulos que quere quitarlle o millón de libras á vella dama indigna, ten un pasado menos divertido e amable que o que pode parecer na primeira hora de metraxe. E resulta que ese pasado está no Berlín do nazismo.
«Sinto afecto por ti», dille o carcamal á súa conquista. E ela contesta, lúcida: «Afecto é unha palabra demasiado neutra». E é que, a película, entre as súas costuras -ás veces mal cosidas- de thriller sorpresa, reflexiona sobre a imposibilidade de sentir empatía polo outro. E fala dos sentimentos como representación. «Sempre me incomodou a palabra amor», confésase o vello monstro nun momento magnífico que parece sacado doutra película.
A gran mentira non lle gustou demasiado á crítica americana e pouco á inglesa. Si, poida que ao filme fállelle un pouco o bombeo de sangue. É o lóxico, os seus protagonistas coquetean coa arterioesclerosis. Pero a beleza e a elegancia case maxestosa das engurras de Helen Mirren -esta muller foi raíña, tsarina, Morgana, Titania, Cesonia, Ofelia e ¡Hedda Hopper!- e a impoñente presenza do saco de ósos que pasea Ian McKellen son tan humillantes que poden con todo. E, tras a cámara, está un señor que sabe mirar aos actores: Bill Condon, que xa dirixiu a Gandalf en Deuses e monstros -amargo retrato do gran James Whale- e en Mr. Holmes, nada menos.
«A GRAN MENTIRA»
[«THE GOOD LEAR»]
EE.UU.-Reino Unido, 2019.
Director: Bill Condon.
Intérpretes: Helen Mirren, Ian McKellen, Russell Tovey, Jim Carter, Mark Lewis Jones, Jóhannes Haukur Jóhannesson, Phil Dunster, Laurie Davidson, Michael Culkin, Aleksandar Jovanovic, Athena Strates, Bessie Carter, Celine Buckens.
Drama / thriller.
108 minutos.