Rogelio Groba Otero: «Na música clásica aquí recoñécenche se es ruso, vienés ou centroeuropeo»
CULTURA
A OCG promove que o seu proxecto «Unha noite de música española» poida chegar «a todos os recunchos»
22 jul 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Envolve as súas reivindicacións musicais en sorrisos, bromas e peculiares comparacións: «Ser músico clásico en Galicia é como ser toureiro en Suecia ; á hora do recoñecemento, na música clásica aquí recoñécenche se es ruso, vienés ou centroeuropeo». Isto non lle impediu a Rogelio Groba Otero fundar, hai 24 anos, a Orquestra de Cámara Galega, «a única estable que hai en Galicia», asegura o director da formación, e profesor do Conservatorio Superior de Música da Coruña. A mediados de maio protagonizou en Bruxelas Unha noite galega, co gallo da celebración do Día das Letras Galegas.
-A actuación foi nunha sala que ultimamente soou moito...
-Chámase A Tentación e é do Centro Galego de Bruxelas, aínda que funciona de forma autónoma. Alí foi a polémica actuación do rapeiro Valtonyc.
-Como xurdiu ese concerto?
-Foi dentro das celebracións por unha banda o 40 aniversario do Centro Galego de Bruxelas, por outro do Día das Letras Galegas e tamén para que o noso proxecto Unha noite de música española poida chegar a todos os recunchos.
-En que consiste ese proxecto?
-Pois o programa está composto por varias obras do meu pai, Rogelio Groba Groba, como Sarabanda, sobre un tema de Haendel, Danza de Alba, Catro Bagatelas e Soatiña, que interpretou ao piano Gema Arias. Tamén está Asturias, de Albeniz, Serenata española, do compositor catalán Joaquín Malats, Quinteto, de Granados , e a Danza do Lume, de Manuel de Falla.
-É un repertorio habitual?
-Esta proposta ten como obxectivo achegar a nosa música desde a interpretación dunha formación española. É, claramente, unha aposta pola nosa cultura interpretando o noso patrimonio musical, a nosa identidade cultural e histórica en todo o seu abano. Desde o ano 2007 levamos esta proposta como un aceno de identidade por moitos países e sempre tivemos unha cálida acollida do público. Ese ano estivemos no Festival Wienmodern de Viena e fixemos unha xira de 6 concertos en Buenos Aires, incluído un para escolares no colexio boanaerense de Santiago Apóstol. Ao ano seguinte levamos a nosa noite española ao Merkin Hall, á Universidade Stony Brook e á Universidade de Nova York. E durante o 2010 fomos con leste mesmo formato a Holanda , con concertos en Utrech, Dean bosh, Amsterdam, Middleburg e De Doelen Auditorium de Róterdan. Tamén estivemos en Italia, no Palazo Ducale de Genova.
-A que atribúe a boa acollida deste repertorio?
-Hai dous trazos que cativan ás audiencias universais da nosa música: a viveza do seu ritmo e a profundidade expresiva das súas melodías. Desde o norte con composicións dos galegos Rogelio Groba e Juan Montes e os cataláns Isaac Albéniz e Enrique Granados ata o sur, con pezas de Joaquín Turina e Manuel de Falla. Queremos levar unha mostra da idiosincrasia musical de todo o territorio español, coas súas diferenzas e semellanzas, mantendo en cada peza o eco da súa propia contorna. En cada concerto ampliamos o noso repertorio con obras que van desde o barroco español ata a música hispanoamericana.
-E este tipo de música, interprétana tamén en Galicia?
-España, e Galicia, é o país onde menos se programa a súa música clásica, onde menos se recupera e dáse a coñecer. É algo que desde a Orquestra de Cámara Galega intentamos facer aínda que é complicado ao non poder contar cunha sede habitual para iso.