Isaac Cordal, o Banksy galego que aposta polas súas propios liliputienses

Lembran aos liliputienses das Viaxes de Gulliver, pero en realidade son as obras máis características de Isaac Cordal, un escultor pontevedrés que percorre o mundo coas súas creacións. Emprazadas en espazos públicos, calquera transeúnte pode toparse con estas pequenas persoas no medio das rúas de Carballo, Vigo, París, Murcia e Indonesia, entre outros. «Interésanme os lugares nos que facendo zum convértense nun universo por si mesmos, como unha paisaxe amplificado cheo de novos significados», reflexiona Cordal.

Homes diminutos de mediana idade, grises e apáticos. Así son os protagonistas de Cement Eclipses, a serie de esculturas coa que busca representar un «estereotipo social relacionado coa burocracia, o poder e o patriarcado, nun intento de condensar na súa aparencia o noso declive como especie», explica o artista.

Do mesmo xeito que o famoso Banksy, o escultor non dubida en facer con elas unha denuncia social porque, tal e como indica, «estamos inmersos en tempos convulsos». Sen gardar o anonimato, confesa que a intención das súas obras é «reflexionar sobre o presente, o progreso, a burocracia e a política que nos salpica en cada unha das nosas decisións». Son esculturas explícitas nas que se pode captar rapidamente a mensaxe que quere transmitir o autor: desde un home afogado pola presión social ou o estrés laboral, un sanitario que rescata a un animal dunha paisaxe desoladora no que só hai plásticos ou un home trajeado coa súa maleta navegando á deriva, ata un cidadán ameazado polas alturas e os petiscos antipalomas.

Espontaneidade e conservación

Toda escultura emprazada no medio da rúa corre o risco de ser estragada polos transeúntes que, intencionadamente ou non, tópense con ela. Cordal explica respecto diso que fai dous tipos de «intervencións»: efémeras e permanentes. As primeiras realízaas no chan ou charcos de auga para «facer unha foto sobre unha idea concreta» para inmortalizar a obra. Nestes casos, o espazo cobra tanta importancia como a escultura xa que «semánticamente compleméntanse». As pensadas para estar de forma permanente están emprazadas no alto, en cornixas e cables de luz. «Pasan bastante desapercibidas», engade. Con todo, recoñece que «cando se fai algo no espazo público é imprevisible o que pode ocorrer. Nunca sabes canto tempo vai durar en perfecto estado».

A pesar de que os exteriores son os lugares máis elixidos para as esculturas de Cordal, tamén ten varias exposicións que se poden ver en museos e galerías de todo o mundo. «Instalei recentemente una en Obrestad (Noruega ), que se chama Agardando ao cambio climático». O artista está a preparar agora unha nova mostra que sairá á luz en setembro e que se poderá ver en Montreal (Canadá). Polo momento, garda o seu contido para ser fiel á súa espontaneidade.

Internacionalización

Isaac Cordal puido internacionalizar o seu traballo grazas a unha bolsa da Fundación Barrié da Maza, que lle permitiu estudar dous anos en Londres . Alí, o autor comezou a desenvolver as súas obras, que hoxe día percorren escenarios por todo o mundo. «En Galicia debería haber máis axudas para creadores, hai un potencial tremendo», lamenta o artista. Recoñece que, sen elas, crecer é «moi complicado».

---

---

---