Víctor García compaxina o seu traballo ao volante coa composición musical para películas de animación premiadas
25 mares 2019 . Actualizado ás 05:00 h.«Eu fago música, programo videoxogos e tamén son taxista, pero podería ser camareiro ou outra cousa». Con esta naturalidade reflexiona Víctor García sobre as facetas tan dispares dun viveirense de 39 anos que na última gala dos premios Mestre Mateo recolleu sobre o escenario do Palacio dá Ópera da Coruña o galardón á mellor curtametraxe de animación que lle outorgou a Academia Galega do Audiovisual a Son unha tumba, dirixido por Khris Cembe e cuxa banda sonora compuxo el. «Para min o taxi é a cousa máis relaxante das que fago, e moitas veces é coma un choque de realidade, unha forma de poñer os pés no chan e ver o que pasa ao teu redor e os problemas máis cotiás da xente», explica García, que no mesmo día pasa de recoller na parada de taxis a unha parella de anciáns que ten consulta no Hospital Público dá Mariña, en Burela, a encerrarse no seu estudo cun sintetizador modular para preparar a próxima colaboración con Alberto Vázquez, o director coruñés con quen xa gañou dous Goya: pola película Psiconautas, os nenos esquecidos e pola curtametraxe Decorada. Ademais, suman outro nomeamento por Sangue de unicornio.
Pero como colabora un taxista de Viveiro con producións que acadan ese nivel de repercusión e prestixio? «Iso é tamén porque a xente coa que me relaciono ten moitas inquietudes artísticas, e de aí saen este tipo de cousas», comenta García, que é amigo desde neno de Alberto Vázquez. «El pasou a súa infancia en Viveiro porque súa nai e súa avoa son de aquí. Tivemos unha evolución conxunta e temos unha forma de ver as cousas e a arte parecida», argüe Víctor.
Biólogo molecular
Licenciado en Bioloxía Molecular pola Universidade de Santiago, revela que nunca chegou a exercer. «A carreira encantoume e o que aprendín nela aínda me segue achegando cousas, pero preparar as oposicións non ía coa miña forma de traballar o último día. Non teño constancia porque sempre andaba coa cabeza na música e noutras cousas. Ademais, pasaron oito anos sen sacar prazas [de profesor de secundaria] e decidín deixalo», razoa o deseñador sonoro, que tivo o seu primeiro grupo de música cando estudaba no instituto de Viveiro.
Con Verán en Lisboa, que formou cando estudaba en Compostela, gañou o premio á mellor maqueta a nivel nacional nun concurso de Radio 3. Máis tarde, cando se mudou á Coruña tocou en Man de Obra, tamén con Vázquez. E foi estando alí cando xurdiu a oportunidade de retornar a Viveiro para facerse taxista e continuar cunha tradición familiar que arrincou no seu avó e continuaron os seus pais, Pepe e Gloria. «A miña muller e máis eu viviamos na Coruña, xubilouse meu pai e dixo que se non colliamos a praza que a vendía, así que dixemos: ‘Trae para acó’; e empezamos a traballar os dous o taxi», comenta. O vehículo de alugueiro con condutor permítelle ter uns ingresos «un pouco máis estables», posto que, di, sería moi complicado vivir en exclusiva da produción artística.
«Non fago estas cousas por un rédito económico, porque ao final o pouco que gaño nisto reinvístoo no estudo, en maquinarias, instrumentos... Fágoo máis por satisfacer unha curiosidade artística que teño», indica un músico que se define como «experimental».
Ademais ten un proxecto persoal chamado Death Whistle, co que, segundo destaca na súa web, explora un «universo musical escuro, abstracto e melancólico» acompañándoo no escenario con pezas visuais de creadores como Hans Ritcher, Takeshi Murata ou Marcel Duchamp. «Xa estiven tocando no Was Festival de Santiago, no Fanzine Fest da Coruña e por salas de Galicia, en sitios bastante chulos, mesmo teatros. É unha faceta máis», incide.
O videoxogo Microbian
Recoñeceuno alguén no taxi? «
A verdade é que non. Paso bastante desapercibido, teño un perfil bastante baixo, non son nada presuntuoso», admite con humildade. «Si que hai xente, ao mellor clientes habituais aos que lles comentara algo, e si me viron, pero, no que é o día a día, a xente ten moitos problemas para pensar no rapaz este que saíu na TVG dez segundos e lle dedicou un premio ao seu futuro sobriño, que se vai chamar Pepe; non ten moita importancia», chancea García, cuxo proxecto máis recente con Alberto Vázquez é o videoxogo Microbian. Saíu hai menos dun mes e acadou as 10.000 descargas diarias.