Pawlikowski sublima unha dolorosa historia de amor en «Cold War»
12 may 2018 . Actualizado ás 05:00 h.Pawel Pawlikowski condensa nos pouco máis de 80 minutos da súa soberbia Cold War unha historia de amor bigger than life entre un compositor e unha cantante cuxas vidas se funden nunha Polonia onde impera o culto a Stalin. E cuxos camiños se van prolongando nunha agonía de encrucilladas marcadas pola fractura da Europa dividida en bloques, entre París, Berlín, Iugoslavia e Varsovia como estación termini. Esa guerra fría vai impedindo ata a extenuación a vivencia desta paixón angustiosamente preterida, en medidas set pieces onde cada matiz -a banda sonora, a ambientación, desde os coros e danzas stalinistas aos clubs de jazz da Rive Gauche parisiense- dixire en certeiras elipses o curso do tempo que fere a esta parella de damnificados polo século das ideoloxías fortes.
Cada poro do branco e negro que imprime fatalismo a esta crónica de pobres amantes zumega dor a través da enteireza da fe na única ideoloxía xa posible, a do amor cristalizado. E emociona a delicadeza fastuosa con que Pawlikowski conduce á súa dueto pasional cara á rasgada cortina de aceiro tras a cal as súas agonistas resérvanse a elección da súa cerimonia tráxica dos adeuses nesta bellísima peza de ourivaría dos romances lacerados.
Foi tamén o Día da Iluminación. A cita co Gurú do Gurugú da cinefilia intransixente: un Godard que envía a súa película como sermón da montaña suíza onde exerce de misántropo máis aló do ben e do mal. O seu Livre d'Image é o máis parecido a unha misa en latín. Sen máis voltas, Godard é unha relixión insufrible onde celebra as súas trastabillantes táboas da lei unha grey de carbonarios genuflexos. Fala Godard do «terrorismo como unha das belas artes», de «a súa confianza nas bombas». Que máis dá. A estas alturas, o único relevante nestes rituais é sentarse en corredor ou punta de fila porque se queres ausentarche antes da bendición, e molestas aos godardianos, poden ofenderse ou, directamente, negarse a flexionar as pernas e impedirche fuxir. Godard, que pesadelo, que cul de sac.
PARA SABER MÁIS
