A actriz, protagonista de «Tacóns afastados» e «Toda sobre a miña nai», presidiu a Academia de Cine entre o 2000 e o 2003
16 oct 2017 . Actualizado ás 18:56 h.Marisa Paredes recibirá o Goya de Honra 2018, galardón que recibirá por «unha prolífica e prolongada carreira, traxectoria que mantén con absoluto vigor, apostando en numerosos traballos por proxectos cinematográficos nacionais e internacionais definidos polo risco e o prestixio», segundo acordou este luns 16 de outubro a Junta Directiva da Academia de Cine. En declaracións á Academia de Cine tras coñecer a noticia desde Lyon, onde acode estes días ao Festival Lumière, afirmou sentirse «conmovida». «A Academia é importantisíma para o cine español e unha séntese moi querida con esta honra», dixo.
Paredes afirmou ter sentido «sorpresa» seguida de «unha gran emoción». «Sinto que é como un soño, é algo que non se agarda e cando chegue a Madrid preguntareime se realmente é certo, porque isto é algo que se escapa á propia realidade», indicou a actriz, que leva seis décadas no oficio.
Marisa Paredes (Madrid, 1946) iniciou os seus estudos no Conservatorio e na Escola de Arte Dramática desta cidade. Con tan só 14 anos debutou no cine da man de José Osuna nesta noite tampouco e José María Forqué en 091 Policías á fala. Tras estas películas, seguiulle unha intensa actividade dramática, tanto na escena como na televisión, onde representou personaxes ideados por Ibsen, Shakespeare, Chejov ou Neville nos recoñecidos Estudo 1.
Os seus primeiros papeis en cine foron en roles secundarios e principalmente en comedias, como Carola de día, Carola de noite, de Jaime de Armiñán ou A revoltosa, de Juan de Orduña. Nos 80 participou en Ópera prima, de Fernando Trueba, e Os seus anos dourados, de Emilio Martínez Lázaro; ás que seguiría o seu primeiro traballo con Pedro Almodóvar, Entre tebras. Nos 90 pasou a ser actriz fetiche do realizador manchego, co que volveu traballar en Tacóns afastados, A flor do meu segredo, Toda sobre a miña nai e A pel que habito.
Ademais, participou en debuts cinematográficos de directores como Agustí Villaronga (Tras o cristal) e Felipe Vega (Mentres haxa luz), á vez que continuou traballando nos escenarios, con grandes da escena como Lluís Pasqual.
Cine europeo
Así mesmo, traballou con nomes do cine europeo como Amos Gitai (Golem, l'esprit de l' exil), Daniel Schmid (Hors saison), Philipe Lioret (En tránsito), Raoul Ruiz (Tres vidas e unha soa morte, onde comparte cadro de persoal con Marcello Mastroianni), Roberto Benigni (A vida é bela), Alain Tanner (Jonás e Lila), Maria Sole Tognazzi (L'uomo che ama), Cristina Comencini (A miña familia italiana) ou Manoel de Oliveira (Espelho máxico).
A súa ampla filmografía, de máis de 75 películas, complétase con longametraxes como Profundo carmesí e O coronel non ten quen lle escriba, de Arturo Ripstein; O espinazo do diaño, de Guillermo del Toro; Frío sol de inverno, de Pablo Malo; e O deus de madeira, de Vicente Molina Foix, entre outros. Actualmente ten pendente do trinque Petra, de Jaime Rosales , filme que ten previsto a súa estrea en 2018.
Marisa Paredes, que presidenta da Academia das Artes e as Ciencias Cinematográficas de España entre o 2000 e 2003, recibiu numerosos galardóns, como o Premio Nacional de Cinematografía, a Medalla de Ouro ao Mérito nas Belas Artes ou a Gran Medalla Vermeil da Villa de París, así como premios cinematográficos en certames internacionais como o de Karlovy Vary, Taormina, Xixón ou Málaga. Ademais, nos próximos días recibirá a Espiga de Honra da Seminci na súa 62 edición.