Os establecementos de almorzo e de cana con petisco son os máis adecuados para degustar a outra versión que se afasta da betanceira
09 may 2023 . Actualizado ás 15:59 h.O cebollismo non é el único debate que vira contorna á tortilla de pataca. O outro gran melón ten que ver co nivel de callado do ovo. O municipio de Betanzos ten clara a súa aposta, que é perfecta para mollar en pan. Con todo, na Coruña, a cidade das mil tortillas, pódense atopar opcións para todos os gustos. Se o obxectivo é achar unha máis callada pero cremosa, a clave para conseguilo está en analizar o tipo de bar que a está servindo.
A tortilla de pataca de estilo mazacote (pero zumenta) é unha aliada contra a salmonela, que evita intoxicacións como a sucedida en casa Dani, en Madrid, hai uns meses. Tamén ten un pacto co paso do tempo, pois fría ou mesmo ao día seguinte está deliciosa. E, para rematar, é o mellor amigo da tapa e o escarvadentes: pódese cortar en cuadraditos e servir xunto ao viño, a cana ou o café con leite, a peculiar maridaxe da tortilla que merece noticia. Ademais destas cualidades, a tortilla máis cremosa que líquida está deliciosa, pois se se fai ben debe estar zumenta. De feito, sempre debe manchar algo o prato ou o pan.
Estas cualidades fan que estes exemplares sexan o mellor recurso para os bares de barrio. Eses que comezan á primeira hora da mañá para dar almorzos, continúan co café de media mañá, teñen menú do día e unha ristra de tapas clásicas (ensaladilla, albóndegas, raxo con patacas...) que resolve calquera cea. Esta descrición adáptase a boa parte dos locais de hostalería da Coruña. Con todo, para esta reportaxe vaise tomar como punto de partida o Centro Comercial Catro Camiños, que ten dous establecementos que as preparan moi ben. Ademais, a oferta hostaleira desde ben cedo é unha das claves do seu éxito e fai que siga sendo un área comercial incombustible.
O Petón 3 e Gasthof son os dous bares en cuestión. En ambos os establecementos pódense pedir en tapa, pero acostuman servila en formato pico, tanto coa cervexa e os refrescos como co café. As dúas propostas están boas, teñen boa cor amarela e manchan algo o prato. E teñen o mesmo carácter zumento que as que se preparan en Caffetoe en praza 5incuentaytr3s, ambas as nas inmediacións do centro.
Preto da gran superficie, na mesma rúa Ramón e Cajal, está a cafetería Alcalá, un histórico da zona que serve tapas e menús desde unha potente esquina. Aquí, ou na súa segunda versión no parque de Oza, prepara os clásicos de calquera bar coruñés antes mencionados. A súa tortilla está ben de sal, ten unha profunda cor amarela e secreta máis ovo que as anteriores, así que é mellor comela con pan.
Tamén a poucos metros, no número 43 da Gaiteira, está a bautizada como chinotasca, un local de comida asiática pero que todas as mañás prepara unha deliciosa tortilla ben callada que serve con cada bebida, que os veciños da zona gozan cada día.
Un pouco máis afastado, pero na zona, está a cafetería Switzerland. É un local máis de barrio, cunha clientela que está centrada nos veciños da mesma leira e traballadores da zona. Con todo, se algún día pasa pola súa terraza e ve a algún comensal acompañado dunha tapa de tortilla, xa non esquecerá a imaxe. Xa sexa a ración ou o petisco coa cana, soborda sempre do prato. Ademais, é grosa e súa. O punto de sal tamén é o idóneo.
Esta recomendación tamén é útil para ejemplificar outro truco, que serve para atopar outras tortillas mazacote (pero zumentas) polo resto da cidade. A clave é acudir a eses típicos bares de antes, cunha estética que está dominada polo espello, o mármore escuro e os acabados en metal, xa sexa prateado ou dourado.
Un pouco máis afastado do Centro Comercial Catro Camiños, pero no seu ronsel, está o bar A Terraza, ao comezo da rúa Rafael Alberti, en Elviña. Desde ben cedo se pode gozar dun cuadradito de tortilla callada xunto co café.
