Protexerse ten un prezo que non todos poden pagar. Un veciño de Sada pide axuda «para os necesitados»
23 may 2020 . Actualizado ás 09:45 h.Manuel Ramos Hinojosa ten 59 anos, unha incapacidade laboral recoñecida por unha lesión na columna e «unha pensión irrisoria», resume este traballador da hostalería con portas pechadas no mercado do traballo. É veciño de Sada e case non pode evitar que lle trema a voz cando fala de canto pode supor para el cumprir as normas. Como a de cubrirse nariz e boca fronte ao coronavirus.
Como el, está seguro, hai moitos outros cidadáns cumpridores. Porque el é, afirma, dos que lle gusta facer as cousas «como se debe». Vaille resultar complicado, por non dicir imposible, xa que «cobro 501 euros de pensión, pago o alugueiro, que son 200 euros, non debo ningún recibo da auga nin a luz, estou ao día, e o resto é para comer», enumera rapidamente. «Como fago fronte a 0,96 euros para unha máscara diaria, ¡con iso compro dúas barras de pan», bota contas este home que di falar non só por el.
«Hai xente peor que eu»
«Sei que hai xente en peor situación que eu, que aínda o teñen máis difícil», apunta non sen subliñar que nos están obrigando a unha cousa, a un gasto extra, é unha cousa obrigada e entendo que é pola seguridade de todos, pero que fago? Eu quero, pero é que me vexo tan impotente...», di.
Onte mesmo Manuel acudiu ao Concello «porque o meu ingresos non me dan para tanto» e alí remitíronlle á asistenta social. «Enténdoo, alí non están para dar máscaras, teñen que ocuparse de axudas para alimentación, e enténdoo -insiste- pero non se que facer», explica con certa perplexidade porque «levamos case tres meses sen máscara, como non previron que a xente necesitada poida ter acceso sen levar este desgusto?», pregúntase.
Talvez pola súa manifesta preocupación, ou por insistencia, pero Manuel conseguiu que lle regalasen unha. Claro que «é para catro horas -sábello-, estarei con ela unha semana, un mes... ata que podreza».
Non se deu por vencido o señor Ramos. Non llo pensou e asegura que acudiu mesmo ao xulgado. «¡Claro, fun preguntar que como podía facer! Xa lles avisei, díxenlles que me van chegar denuncias, porque me multarán, pero é que non teño para máscaras», conta desanimado porque se atopou con similar resposta: «Dixéronme que eles tampouco poden facer nada...».
Manuel, que recalca que quere «que se saiba isto», volve insistir en que o seu non é un caso excepcional. «Traballei de cociñeiro e podo facer case milagres con calquera cousa, cunha lata de bonito e espaguetes, arranxo. Eu aínda teño un prato de comida, grazas a deus, pero hai moita xente que non ten nin para arroz, moitos cidadáns que non cobraron os ERTE, sen axudas... non poden».
A máscara é obrigatoria en todos os medios de transporte público
O uso de máscara é obrigatorio desde onte en todo tipo de transportes públicos, e en trens e autobuses deberase manter un asento baleiro entre pasaxeiros que non convivan no mesmo domicilio. Segundo o Boletín Oficial do Estado (BOE), esta norma está en vigor desde as 00:00 horas do xoves e aplicarase ata o final do estado de alarma, «incluídas as súas prórrogas ou ata que existan circunstancias que xustifiquen nova orde ministerial modificando a presente».
No caso dos pasaxeiros dos buques e embarcacións non será necesario o uso de máscaras cando se atopen dentro das súas camarotes. Os traballadores dos servizos de transporte que teñan contacto directo cos viaxeiros deberán ir provistos de máscaras e ter acceso a solucións hidroalcohólicas para a hixiene de mans.
