Namoreira: A tradición como base e o chuletón á pedra como gran reclamo

Iago Almancos e Iria Vázquez conseguiron facer de Namoreira , o local que puxeron en marcha no 2012 no Orzán e que aos dous anos trasladaron ata Porta Real, un dos fixos aos que acudir na Coruña cando un quere gozar dunha cociña de base tradicional con pinceladas persoais e degustar o chuletón de vaca vella á pedra. «Abrimos coa idea de ofrecer unha carta curta con produto galego, pero incluímos tamén o chuletón, que por aquela só se podía comer en sitios moi contados, e os clientes non pararon de demandalo desde o primeiro día», sinala o propietario e cociñeiro. Levan todos estes anos servíndoo do mesmo xeito, en filetes que o propio comensal prepara ao seu gusto sobre un prato de barro moi quente. 

E aínda que o chuletón, que se serve cunhas chips caseiras que lle achegan a súa graza, é un dos seus emblemas, o resto de carnes non desmerecen, desde a presa marinada ao solombo —con salsa de queixo San Simón ou de cinco pementas—, pasando polas tradicionais carrilleras ou a costela de vaca, que se prepara a baixa temperatura cunha salsa de viño tinto que evoca sabores de toda a vida. O éxito da súa proposta é sinxelo: produto de calidade, emplatados coidados e mimo nas preparacións. «Non facemos espumas nin esferificaciones, é unha cociña de produto con toques contemporáneos», resume o cociñeiro.

Contan sempre cun par de opcións de peixe, bacallau e peixe sapo, que ademais da a galega, pódese gozar con outras dúas preparacións. O lombo de bacallau sérvese confitado, gratinado con maionesa de ajada e acompañado dunha guarnición de garavanzos e grelos, un prato que aínda que sinxelo sobre o papel, resulta en grao sumo agradecido. Para o peixe sapo optaron por unha salsa mariñeira e acompañalo con lagostinos, unha explosión de mar. 

Outro dos seus éxitos é o polbo, «sempre galego» que traen desde Malpica e que se serve ou ben á feira, sobre prato de madeira, ou salteado con lagostinos e crema de pataca. Os chipirones encebolados, as croquetas, ou o pastel de centola e boi de mar, son outras boas opcións coas que ir abrindo boca.

Ese corte tradicional da carta continúa nas sobremesas, todos caseiros e preparados pola súa muller, Iria. Ao clásico queixo con marmelo déronlle unha volta e aquí prepárano nunhas cañitas que se enchen con crema de queixo do Cebreiro e salsa de marmelo. Pero o que resultan case obrigados son os coulants, que aínda que resulte difícil atopalos autenticamente caseiros, así si o son, tanto o de chocolate como o de abelá. 

---

---

---