Lucía Sánchez, natural de Curtis, creou unha marca propia que bautizou co orixinal nome de Jerola
02 novs 2019 . Actualizado ás 11:12 h.É desas persoas que contaxian optimismo. Peggy, como lle chaman as amigas de toda a vida, ve sempre a botella non medio chea, senón a rebordar. Con motivo da estrea da película Avós convocaron un concurso a nivel nacional destinado a persoas maiores de 50 anos con ideas e iniciativas de emprendimiento. Optaban a galardóelos decenas de propostas de todo o país e só dez foron finalistas, entre elas a de Lucía Sánchez Ferreño, Peggy para as amigas. Aínda que non quedou entre as tres primeiras correspóndenlle 2.500 euros que a firma Endesa decidiu outorgar aos sete finalistas restantes. Esta muller de 52 e natural de Curtis creou unha marca propia que bautizou co orixinal nome de Jerolas. «No meu pobo dise iso de ir o jerolo ou a jerola cando ven que perdes un pouco a cabeza, que é o que me pasou a min para meterme en isto», destaca riseira. Filla de tendervos, deuse conta de que o negocio da tenda de moda de toda a vida non tiña demasiado futuro debido ao despoboamento rural e ao auxe das vendas por Internet. «Tiven que empezar a crear. O único que sabía facer era coser e estar con teas e trapos creando moda. É do que entendo», lembra.
CAPITAL HUMANO
Todo o fai nun taller pequeniño coa axuda dunha máquina de coser e dunha chea de amigas que a animan a seguir adiante. Fálame de Sofía Rendal e tamén de Lorena, Chus, Luján, Mery, Charo, Mari Carmen, Rita, Nuria, Tamara, Sara, Merce, Branca, Sonia, Jorge, Luis, Susana e Miriam. Desculpen se me deixei algún nome no camiño. Cos seus exclusivos bolsos e pezas de roupa, Jerolas empezou a percorrer mercados de toda Galicia, Santander ou Madrid. «Quero transmitir soños desde Curtis ao resto do mundo. Non teño capital, en forma de diñeiro, pero si capital humano. Gustaríame sacar adiante unha cooperativa de mulleres rurais, aínda que polo momento non foi posible». Pois non se lle vai o jerolo a Lucía porque os seus bolsos únicos son moi demandados e ata hai xente que llos encarga por Instagram . Di que a web da marca non dá tan bo resultado porque ao haber unha soa peza de cada modelo é moi complicado manter a páxina actualizada. «Utilizo materiais diferentes como lona de guarnicionero, que é moi resistente, ou teas que atopo en anticuarios», apunta esta emprendedora de máis de 50 que merece o premio que lle deron e moitos recoñecementos máis. Estou a desexar achegarme a Curtis para tomar algo no restaurante Exprés, que fai moito que non vou, creo que desde que lin o pregón da festa do caldo de nabizas da localidade. E, de paso, apetéceme seguir falando con Lucía, que é moi expresiva. «Conseguín seguir no pobo e que me axuden persoas que coñezo de toda a vida. A que me ensinou a coser, Marin; a traballar coa pel, Melete, o neto do guarnicionero; e a obter a licenza de Artesanía de Galicia no propio concello de Curtis», comenta agradecida e con moita cabeza.