Máis de 170 valos para un tramo de cen metros nas obras do Sol e Mar

A odisea das obras do Ministerio de Transportes, Mobilidade e Axenda Urbana (Mitma) no cruzamento do Sol e Mar continúa. A marxe dereita da AC-12 en dirección entrada á cidade da Coruña, está cercada desde hai dous meses por máis de 170 valos de obra.

Os operarios do Mitma traballan actualmente na segunda fase do proxecto. Este segundo asalto comezaba a mediados de xullo. Volvían os cortes á vía e levantábase o pavimento das beirarrúas para proceder á reposición dos servizos afectados. Ou o que é o mesmo, recolocar as liñas subterráneas de teléfono, de luz e de gas. Este proceso, comentan algúns veciños, está a alongarse máis do previsto: «Están a agardar a que acudan as empresas correspondentes a facerse cargo das súas tubaxes». Mentres tanto, o tempo non pasou en balde para os usuarios da zona.

O certo é que o tramo que se estende en sentido á Coruña desde a parada de autobuses situada á altura da rúa Beiramar ata a rúa Areal é «unha xungla» na que conviven 172 valos, po e varias máquinas de obras. E se chove, úneselles o barro.

Celia Pedreira é a responsable de Luznorte e define a situación sen miramientos: «Isto non resulta nada cómodo». Aqueles que vivan ou traballen neste tramo deben pasar por unha plataforma de metal. Non hai beirarrúa. Por iso, di: «Os clientes xa non saben por onde entrar». E se o ruído do trade xa era algo «insoportable», agora deberáselle sumar o risco das precipitacións: «Coas inundacións do outro día, o soto parecía unha fervenza», e engade, «como o edificio non conta coa superficie da beirarrúa, a estrutura queda exposta, ao aire libre».

O mantemento, co po e o barro, é outro dos grandes problemas: «Non limpamos un dos escaparates porque non podemos acceder a el desde fóra». A situación para outros empresarios é aínda máis complicada: «Teño o biombo exterior no aire. A viga do edificio está case por fóra. E coas choivas do outro día, o cristal do meu escaparate saíuse da estrutura e cambaléase». Celia é consciente de que as obras son necesarias, pero iso si, «deberían aceleralas», reclama.

O feito de ter 172 valos por diante dos seus negocios non facilita que os clientes pasen e vexan: «Quítanos visibilidade», conta un dos integrantes do tecido empresarial.

Ana Varela non só é encargada dunha das tendas desta recta, senón que tamén é veciña: «Recoñezo que todo o proceso é algo tedioso. Cando vou a Santa Cristina prefiro ir camiñando polo paseo que estar a saltar valos e operarios». A pesar da queixa, non dubida en precisar as súas palabras: «As obras achegan un beneficio máis que xustificado». Mario Paulino tamén traballa e reside na zona: «Se que é certo que interfiren no paso, pero é unha mellora da contorna e hai que aguantarse».

A principal demanda de Mari Carmen Martínez e Aníbal Tamarasco é o tempo: «Van superlentos. Terían que dobrar as quendas». A ambos, os valos resúltanlles molestos. Aínda que, iso si, «o serán sobre todo para os que vivan aí. Un perigo se alguén escorrega», comentaba Mari Carmen facendo referencia a cando ese tramo se molla.

O futuro das obras

O proxecto ten unha duración prevista de 28 meses. Cando esta intervención finalice, o Mitma comezará a execución dos muros de pantalla, a súa posterior escavación e a instalación das laxas superiores e inferiores que comporán a nova ligazón. Un futuro cada vez máis próximo.

---

---

---