Josefa: «Saquei o carné de conducir aos 65»

A Coruña CIDADE

cedidas

«Nunca é tarde» é o que pensou esta veciña de Arteixo para cumprir un dos seus soños pendentes: levar o seu propio coche. Na autoescola chamábanlle a «avoa», pero ela era a que se sabía as respostas de todo; aprobou o teórico á primeira, e o segundo...

30 mares 2021 . Actualizado ás 07:48 h.

Josefa ten 65 anos e deuse o agasallo de celebralos cumprindo un dos retos que tiña pendentes: sacarse o carné de conducir. Sempre o quixo facer, gustáballe pensar nesa independencia, pero como ela quedou viúva moi noviña, aos 36 anos, e cun fillo pequeno ao que criar, non tivo a oportunidade nin os medios económicos para permitirllo. «Había que traballar e loitar, naquela época eu vivía na Coruña e sempre me movía a todas partes en autobús ou camiñando, e cando ía para a miña casa, en Santiago, collía o tren», relata Josefa, que agora é veciña de Arteixo.

Esa espinita de ter o seu coche quedóuselle cravada, pero non foi ata o verán pasado cando se decidiu, motivada polo apoio do seu actual parella, que é dez anos maior que ela. «El sempre me animaba, dicíame que por que non o sacaba e cando vin que unha amiga miña de 40 anos tamén se puxo a iso e aprobouno, decidín apuntarme á autoescola». Alí atopouse con don Xusto, o seu profesor «de paciencia infinita» en Carcopa, e cunha chea de compañeiros máis que acollérona enseguida como «a avoa» ao volante, porque de todos os alumnos, Josefa era a de máis idade.

«Ao principio dábame medo, non che creas, sobre todo o práctico, tíñalle moito respecto ao coche. Pero ao teórico tamén, porque hoxe me dou o tempo de ler, pero cando era mozo a miña escola era ir coas vacas ao monte», sinala esta condutora novata que sempre que pode ensínalle a L a todo o mundo porque a moitos coñecidos, cando lles di que sacou o carné, quedan coa boca aberta. «Ás veces vou polo medio do pobo e vexo que moita xente se queda mirando como dicindo: ‘É ela ou non é ela?'», ri Josefa, que xamais quedou atrás na autoescola.

Todos os meus compañeiros me trataron moi ben, pero algúns teño que dicir que me miraban un pouco mal porque eu sabía máis que eles, respondía a cada cousa que preguntaban», reivindícase. E non só porque se puxese as pilas no teórico, senón porque, como di ela, ao longo de toda a súa vida se foi fixando na estrada. Josefa sabíase os sinais e a súa parella púxoa ao tanto dalgunhas cuestións mecánicas. «Cheguei á autoescola sabendo cambiar unha roda, esa parte leveina con vantaxe», apunta esta muller decidida que xa fixo as súas primeiras viaxes.

«Percorrín varias veces A Costa da Morte coa miña Kia, vou feliz, estou encantada, sempre tiven moitísimas ganas de conducir e recoñezo que me sinto moi orgullosa de min mesma. De conseguilo a esta idade». «Nunca é tarde e aconséllollo a todas as mulleres, eu gañei moita independencia, moita liberdade e sinto que me superei a min mesma». Es moi lanzada ao volante? «¡Que vai! Son moi prudente, polo momento non poño nin música no coche, vou superconcentrada, pero encántame, encántame, síntome libre conducindo».

«ALÍ VAN LANZADOS»

Josefa adoita ir acompañada da súa parella nas viaxes, nesta ocasión pillámola na fronteira francesa, pero percorreu tamén parte do País Vasco, onde ten familia. «Alí si que van máis lanzados, pero xa me atrevín», recoñece esta galega, que anima a todas aquelas mulleres que xa teñan o carné pero quedaron sen coller o coche a realizar unhas prácticas e volver conducir. «Eu, se como elas tivese o carné, non o dubidaría, da miña xeración hai moitas que o sacaron e téñeno aí tirado sen servir para nada».

Josefa aprobou o teórico á primeira, e o práctico á segunda, despois de saltarse un semáforo en vermello. «Estaba moi nerviosa -confesa-, ademais ese día a miña parella estaba no hospital e eu xa non tiña a cabeza para nada». Á segunda foi a vencida e nese exame si contou co apoio del, que seguiu a súa condución con moita atención. «Compartimos todo xuntos e para min foi fundamental neste proceso; o práctico custoume moito, dábame medo, pero don Xusto foi moi paciente comigo, había días que me dicía: ‘Pero non che cansas de conducir? Levamos xa máis de dúas horas seguidas'». Porque se unha cousa fixo Josefa foi tomarse as clases en serio e apertar alí onde máis fraqueaba. «O mérito tamén é do profesor -bótalle un cable Josefa-, facíame moita graza cando iamos no coche e os compañeiros preguntábanlle: ‘Onde estás? Con quen vas?' E el respondía: ‘Con 65 anos'. Ese foi o meu mote porque non tiña outra alumna tan maior, aínda que el só ten un menos», ri Josefa, que acaba de pasar a ITV da súa Kia. «Estou orgullosísima e moi contenta: levar o teu propio coche é algo fabuloso, teño unha independencia espectacular». Non hai como as mulleres con arranque.

Animo a todas as mulleres, eu estou orgullosísima de conseguilo, gañei unha independencia espectacular”