«As transformacións paisaxísticas na Coruña deben ser valentes e radicais»

As comunicacións permiten hoxe que os cidadáns se despracen con facilidade polo mundo e coñezan outras realidades urbanas. A paisaxe na enxeñería, que onte presentou o profesor da Escola de Enxeñeiros de Camiños Carlos Nárdiz nun acto ao que tamén asistiu a conselleira de Infraestruturas Ethel Vázquez, é un tratado sobre a técnica e a pericia, pero tamén sobre a beleza oculta en pontes, presas, canles e portos.

-Fixámonos nas infraestruturas cando nos arrepían coa mesma intensidade que cando pasan desapercibidas ( e son resolutivas)?

-Cando hai unha intervención mal exposta, molesta, sobre todo cando supón unha transformación da realidade existente. As pontes e as estradas transforman a vida e a saúde dos cidadáns, o espazo público, o xeito de desprazarnos e interactuar e a paisaxe urbana.

-Cabe a beleza nun viaduto?

-Este debate xorde xa a finais do século XIX, en relación á Torre Eiffel: a beleza da armadura espida da enxeñería. Pensábase que estaba en contra das normas da beleza. A mirada paisaxística implica unha mirada cultural. Non só é a paisaxe exterior, tamén o interior. Como percibimos depende de como se nos mostra o territorio. Como na pintura, necesitamos educarnos en enxeñería.

As intervencións dos 70 e 90 dos accesos á cidade habería que reconvertelas

-Que imaxe transmite a paisaxe urbana da Coruña?

-É moi dependente das intervencións dos 60, 70 e 90.

-Que cambiaría primeiro?

-Un dos elementos máis condicionantes da paisaxe urbana é a forma na que ordenamos o tráfico e o espazo público que ocupan os vehículos privados. Outro, o porto. A reconversión dos peiraos é unha oportunidade histórica. As transformacións paisaxísticas da Coruña deben ser radicais e valentes.

-Entón...

-Hai edificios que nunca se deberon construír, Palexco ou os Cantóns Village. Incluso o paseo marítimo admitiría hoxe outras alternativas. Pero, sobre todo, as intervencións dos 70 e 90 dos accesos á cidade a través das pontes habería que reconvertelas. No viaduto da rolda de Nelle hai consenso para demolelo. Creo que no futuro se exporá mesmo a demolición do viaduto de Linares Rivas, que permitiría recuperar todo ese bordo marítimo cunha operación ligada á transformación dos peiraos de Calvo Sotelo e Batería. Non só hai que intervir sobre as rúas, senón crear transicións cos accesos. Que o coche non sexa o único que nos comunique coa periferia, tamén o transporte público, os buses, ou as bicis.

As decisións políticas, se son transformadoras, adoitan ser ben recibidas

-Por onde empezaría?

-Temos modelos noutras cidades. Nos 90, Barcelona, Alacante, Xixón, Sevilla e, máis recente, Málaga, apostaron por recuperar a súa fronte portuaria. Está O Porto, tras a construción do porto exterior de Leixõé, ou Lisboa, que recuperou o bordo do río Texo. Nantes, en Francia, ou o Porto Maravilha, no Brasil, son outros exemplos. Pero, aínda que nos miremos noutras experiencias, ten que haber acordo social entre todas as administracións. As decisións políticas, cando son valentes e transformadoras, adoitan ser ben recibidas a medio prazo, a pesar das críticas iniciais. Pasou coas peonalizacións. Ademais, a imaxe que temos das nosas cidades non é a imaxe futura que demandarán os cidadáns.

-Todo isto, co condicionante do cambio climático.

-O aumento do nivel do mar vai afectar á vida diaria. Os enxeñeiros de camiños falamos en períodos de recurrencia. Antes eran de 500 anos en temas de ondada, hoxe son moito máis recorrentes. É algo global. Vainos obrigar a reformularnos a mobilidade e moitas intervencións van vir obrigadas de directivas internacionais.

---

---

---