Os murcianos Second, uns clásicos dos festivais «indies», chegan a Galicia esta fin de semana mostrando dous perfís, o acústico exquisito e o suorento da banda eléctrica
15 novs 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Chegou un momento no que Second necesitaban parar. «Levabamos doce anos ininterrompidos de estrada, de gravar discos e facer concertos sen parar», lembra Sexan Froitos o seu cantante. Desa parada saíu Aneis e raíces (2018), un disco que responde a esa parada para coller impulso para volver á mesma rutina de antes. Esta fin de semana chegan a Galicia mostrando unha dobre cara. Hoxe en Vigo dentro dos Momentos Alhambra: Acustiquísimos. Mañá co seu formato de banda na Coruña.
-«Aneis e raíces» é un símbolo de como creceu o grupo e, ao mesmo tempo, ter unha áncora no pasado?
-Si, cando xa estabamos rematando a gravación démonos conta de que, realmente, profundaramos bastante no que é a esencia do grupo, dos nosos inicios. Démonos conta de que, en certo xeito, volveramos ás orixes. As nosas raíces están aí, pero tamén os aneis da árbore que mostran toda a experiencia que acumulamos.
-Moitos lle coñecemos co videoclip de «Invisible», que o puñan continuamente na desaparecida cadea Fly TV. Canto hai hoxe daqueles Second?
-Aquel videoclip púñano moito, porque era moi orixinal. Recordo que saldabamos á raíña de Inglaterra ficticia que había. Hai moito tempo, pero eu creo que seguimos sendo os mesmos, xente con inquietudes de comunicar e facer cancións. Antes seguramente tiñamos unha visión máis inocente e con menos perspectiva e agora é diferente.
-Eran moi anglófilos. Creen que o han ir depurando co tempo?
-Máis que depurando, modelando. As nosas raíces están aí, na música británica. De feito, agora tocamos con Suede que é algo que nos fai moita ilusión porque é unha das nosas bandas de referencia. Cando empezamos estaba o Brit-pop con todo o seu: Blur, Suede, Pulp… Era o que escoitabamos cando naceu o grupo. Tamén a Smiths, Joy Division e os clásicos. Vimos de aí. O que ocorre é que, co paso do tempo, vas creando unha identidade e valo levando ao teu terreo, atopando o teu modo de dicir as cousas, creo que é o que pasou con Second, que temos os nosos estilo e a nosa forma de facer as cousas.
-Nese estilo, aparecen os temas icónicos e os himnos. Nese disco hai un clarísimo: «Mira á xente». Son cancións que a xente vos adopta como unha filosofía persoal.
-Sempre creemos que a canción que compuxemos é a mellor do mundo. Pero logo é o público o que che di se iso é así ou non. Con Mira a xente todo o mundo coincidía que era unha canción moi Second, pero ademais tiña unha mensaxe. Criamos que era a mellor carta de presentación, porque posuía esa melancolía alegre que é nosa mellor carta de presentación.
-E, sobre todo, un empuxón para gozar do mellor da vida.
-Claro, é iso de que «se outros o están facendo, nós tamén podemos». Ten a luz, ese punto de optimismo final.
-Nalgunha entrevista heille oído dicir que era «un adicto» a este tipo de vida.
-Si, non che dás conta ata que o deixas. Cando estivemos todo ese tempo parados custounos moito. Iso de non ir a cidades, coñecer xente e tocar. Iso engancha e convértesche nun adicto. Eu cando estou parado uns días en casa nótoo. Se non toco, subo polas paredes. Teño ganas de saír o escenario, de coñecer e de explorar.
-Antes citaba a Suede. Brett Anderson ten 52 anos. Vese tocando á súa idade?
-Isto supoño que irá ano a ano. Por agora síntome con enerxía e moi a gusto con este tipo de vida. Séguese mentres que un crea que ten cousas que dicir. E eu creo que nós temos moitas que dicir, que cantar e que contar. Mentres iso continúe así, aí estaremos.
- Hoxe Vigo, Hall Teatro Afundación, 21.30, 15 euros
- Mañá A Coruña, INN CLUB, 22.30, 18 /22 euros